1. Najlepsze dla mnie miejsce w klasie.

Jako osobie z dominacją prawego oka, prawego ucha, lewej ręki i lewej nogi najwygodniej będzie w środkowym rzędzie. Mogę też siedzieć w innym, ale koniecznie z lewej strony ławki (wówczas podczas pisania nie będę przeszkadzał koleżance/koledze). Będę mógł również w wygodny dla mnie sposób ułożyć zeszyt. Najlepiej jeśli mocno będzie pochylony w prawą stronę.

Kiedy koncentruję uwagę bardzo lubię poruszać swoją lewą nogą (macham, pukam, huśtam stopę na czubkach palców, itp.) i „bawić się” przedmiotami, które trzymam w lewej ręce.

Często czynię to automatycznie, nieświadomie i im bardziej próbuję się skoncentrować, tym ruchy są gwałtowniejsze. Siedząc po lewej stronie ławki, nie będę przeszkadzał koleżance/koledze.

2. Sposób, w który lubię organizować rzeczy na ławce.

Swoje rzeczy lubię układać po lewej stronie, wówczas łatwiej jest mi po nie sięgnąć. Nie mam problemu, żeby rzeczy ułożyć w ustalonym porządku, takie ułożenie pomaga mi w pracy.

Poszukiwanie właściwego zeszytu lub innego przedmiotu nie zabiera mi dużo czasu i potrafię wówczas również słuchać nauczyciela. Wolę jednak, aby wcześniej – przed podaniem polecenia nauczyciel powiedział jakie zeszyty, ćwiczenia, przedmioty będą potrzebne.

Dużo, chaotycznie ułożonych przedmiotów na ławce rozprasza mnie, dlatego po wykonaniu zadania staram się je ułożyć. Nieporządek tworzy się najczęściej wtedy, gdy rzeczy znajdują się z prawej strony ławki, a ja w trakcie wykonywania zadania, automatycznie odkładam je na lewą stronę.

3. Co najlepiej buduje mój dobry nastrój i pozytywne nastawienie na początku lekcji?

• Mój dobry nastrój buduje umiarkowany porządek zarówno organizacyjny, jak i ten panujący na ławce.
• Lubię kiedy już na początku lekcji zostanie przedstawiony jej temat i zapisany na tablicy, a nauczyciel omówi nawet w ogólnym zarysie, kluczowe elementy jej przebiegu.
• Chciałbym też wiedzieć, co powinienem zapamiętać z lekcji, na co powinienem zwrócić szczególną uwagę. Potrzebuję też kilku minut, żeby przygotować przedmioty na ławce zgodnie z przebiegiem zajęć.
• Źle na mój nastrój wpływa chaos, szczególnie jeśli towarzyszy mu duży hałas, wszyscy jednocześnie mówią i to często na zupełnie inny temat, niż ten związany z przebiegiem lekcji.

4. Co mi pomaga podczas odpowiedzi?

• W związku z dominacją prawego ucha mam ułatwione zadanie, szybciej rozumiem treść pytania, na które muszę odpowiedzieć, pomimo emocji towarzyszących mi podczas odpowiedzi.
• Lubię pytania o charakterze analitycznym.
• Pomaga mi możliwość zapisania treści pytania i zerkania na nie podczas odpowiedzi.
• Czasem w zebraniu myśli i skoncentrowaniu uwagi pomaga mi możliwość manipulowania drobnym przedmiotem „wspornikiem ułatwiającym koncentrację uwagi” w lewej ręce lub poruszanie lewą nogą/stopą (ustawianie jej na czubkach palców, na pięcie, pukanie itp.).
• Mam natomiast duży problem, kiedy podczas odpowiedzi trzeba coś precyzyjnie pokazywać na mapie w tabeli lub jednocześnie dokładnie coś rysować. Moja skrzyżowana lateralizacja niestety negatywnie wpływa na poziom koordynacji wzrokowo – ruchowej, która jest ważna podczas wykonywania wspomnianych zadań. Po kilku nieudanych próbach ich wykonania mogą pojawić się silne emocje i rezygnacja z działania.

5. W jaki sposób najlepiej zaciekawić mnie nowym tematem lekcji?

• Ciekawe opowiadanie nauczyciela może stanowić inspirujące wprowadzenie do nowej lekcji szczególnie, jeśli znajdą się w nim odwołania do jego lub naszych osobistych przeżyć.
• Użycie określonych słów: ważne, tylko dla was, będziecie pierwszymi odkrywcami lub interesujące pytanie, to również dobry pomysł na rozpoczęcie zajęć.
• Bardzo lubię również filmy, w których jest sporo dialogów lub towarzyszy im komentarz nauczyciela.
• Moje zainteresowanie budzą również zagadki, krzyżówki oraz różne gry i zabawy słowne, których rozwiązanie pojawia się w miarę szybko, a nie pod koniec lekcji 😊.
• Ciekawy dobór słów, inspirująca reklama słowna, dla mojego prawego, dominującego ucha stanowi świetne źródło energii twórczej.
• Interesującym pomysłem na początek lekcji mogłoby być również tworzenie w grupach kart Tabu dla słów, które znajdują się w temacie lub budowanie złotych myśli, czy słownych drogowskazów.

6. W jaki sposób lubię (na pierwszym etapie) zapoznać się z nowym materiałem?

• Z nowym materiałem lubię zapoznać się w sposób uporządkowany. Bardzo pomaga mi w tym wcześniejsze przedstawienie i zapisanie planu na tablicy.
• Najpierw wolę sam przeczytać tekst, a później chętnie włączam się w analizę na forum klasy, najlepiej w formie dyskusji moderowanej przez nauczyciela.
• Preferuję analizę od szczegółów do ogółu super, jeśli plan w ten sposób jest skonstruowany, np.: „. Podczas analizy zwróćcie uwagę (wymieniamy kolejne rzeczy), a następnie przedstawcie pełen obraz zdarzenia…”
• Cały proces ułatwia mi również graficzne uwypuklenie najważniejszych informacji, np.: wypunktowanie, ujęcie ich w ramki, zaznaczenie kolorem, podkreślenie, zobrazowanie ilustracją.
• Podczas analizy chętnie zwracam uwagę na szczegóły, które niestety czasem potrafią mocno rozproszyć moją uwagę i zdarza się, iż gubię główny wątek.

7. Co ułatwia mi koncentrację uwagi?

• Pomaga mi sposób komunikowania się z nami nauczyciela jako aktywnego słuchacza, który klaryfikacjami, np.: „. zgodnie z twoją opinią; podsumowując uważasz; według ciebie; rozumiem, że twoim zdaniem; itp.”; podtrzymywaczami konwersacji mmy, acha, acha, czyli użyciem dźwięków paralingwistycznych i oczywiście kontaktem wzrokowym współuczestniczy w rozmowie lub towarzyszy mi podczas odpowiedzi.
• Zupełnie inaczej sprawa wygląda, gdy w tym czasie uzupełnia dokumenty, rozdaje karty pracy, sprawdza zeszyty lub pilnuje porządku w klasie. Wówczas moja koncentracja uwagi gwałtownie spada.
• W materiale graficznym zdecydowanie szybciej zwrócę uwagę na różnice, czyli wykorzystanie w poleceniu klucza: „…Proszę wyszukaj, zaznacz, pokaż, opisz różnice … (dalsza część polecenia)” stanowi dobry sposób na ukierunkowanie mojej uwagi na działanie.
• Analizując tekst moją uwagę po pierwsze przyciągają fragmenty wyróżniające się formą graficzną (podkreślenia, ramki, inne tło, odmienny rodzaj czcionki, pogrubienie, kursywa, itp.).
• Szybciej zwracam również uwagę na informacje, które mogę powiązać z już posiadaną wiedzą. Pomagają mi w tym słowa nauczyciela, np.: „wczoraj rozwiązywaliśmy zadania tym samym sposobem; na poprzedniej lekcji poznaliśmy już głównego bohatera; jedno z doświadczeń, które wykonywaliśmy niedawno bardzo wiąże się z dzisiejszym zagadnieniem; podczas wycieczki oglądaliśmy eksponaty związane z wydarzeniami, o których dziś będziemy rozmawiać, itd.”.
• Umiarkowana aktywność ruchowa również poprawia moją koncentrację uwagi, szczególnie lubię bawić się drobnymi przedmiotami w lewej ręce (pukam, manipuluję, pstrykam długopisem, toczę po ławce różne przedmioty, upuszczam je i podnoszę). Jak nie mam drobnego przedmiotu zaginam i odginam kartki, bawię się troczkami od bluzy, ekspresem, włosami, itp.
• Lubię również wykonywać ruchy moją lewą nogą (huśtam ją na czubkach palców, rysuję niewidzialne graffiti, wkręcam piętę w podłogę, stosuję zabawę: Palce – pięty, zakładam nogę lewą na prawą i intensywnie macham.
• W koncentracji uwagi pomaga mi również porządkowanie, np.: sekwencyjne, tematyczne układanie na plakatach wypracowanego materiału (czytam go wówczas ze skupieniem i układam pod określonymi hasłami), z uwagą potrafię również porządkować swoje notatki, (gromadzę je w określone grupy i oznaczam ważne, mniej ważne), niestety zabiera to całą moją uwagę i bardzo dużo czasu.

8. Co sprawia mi największe problemy, a co ułatwia działanie podczas lekcji?

• Czasem mam problem z szerokim, całościowym odbiorem informacji przekazywanych zarówno drogą wzrokową, jak i słuchową (dostrzegam poszczególne elementy, ale nie potrafię dokonać ich syntezy) szczególnie, kiedy działam w stresie, pod presją czasu lub za wszelką cenę chcę osiągnąć sukces. W tej sytuacji szczególnie trudne są dla mnie polecenia, np.: „Po przeanalizowaniu szczegółów, przedstawcie ogólną koncepcję zdarzenia.”
• Wówczas w zebraniu myśli bardzo pomaga mi przypomnienie hasła przewodniego, ważnego cytatu, słów kluczy lub sporządzanie notatek podczas czytania tekstu metodą Kół czytelniczych.

• Kiedy nie mam podanej dokładnej słownej lub pisemnej instrukcji postępowania czasem mam problem, aby wystartować z działaniem. Dzieje się tak również, gdy nauczyciel proponuje, np.: „Przygotujcie to zadanie według własnej koncepcji”. Kłopot nasila się w sytuacjach stresowych i wówczas, gdy na wykonanie zadania jest bardzo mało czasu. Dlatego niezbyt chętnie pracuję również metodą – Wizji końca.
• Mała wskazówka podana w formie ustnej lub pisemnej jakie działanie powinno być pierwsze, bardzo by mi pomogła w uruchomieniu mojego potencjału do działania.

• Nieco większy kłopot mam z zadaniami skupionymi na wyszukiwaniu podobieństw.
• Preferuję polecenia – odszukaj (element, przedmiot, obiekt), który jest inny/różni się od wcześniej oglądanego, ewentualnie propozycję zadania polegającego na wyszukiwaniu różnic.

• Pewien kłopot sprawiają mi zadania, w których występuje słowo połącz, utwórz całość z wyodrębnionych elementów, uogólnij.
• Ucząc się po pierwsze skupiam uwagę na detalach, przetwarzam informacje poprzez analizowanie. W tej sytuacji preferuję zadania, w których trzeba: wyodrębnić, zaznaczyć szczegóły, uporządkować w kolejności, wskazać brakujące elementy, określić, który element będzie kolejny, itd.

• Trudność sprawia mi zrozumienie szerokich dygresji szczególnie, jeśli dotyczą opisów stanów emocjonalnych uczestników przedstawianego zdarzenia oraz chaotyczny sposób przekazu informacji.
• Zdecydowanie preferuję strukturalny sposób uczenia się według ustalonego planu, w którym została zachowana określona, systematyczna kolejność wprowadzania poszczególnych informacji.

• Problem mam ze skupieniem uwagi i przetwarzaniem informacji zupełnie nowych, które w żaden sposób nie łączą się z dotychczasową wiedzą. Dzieje się tak, gdy zaczynamy omawiać nowy dział materiału bez kilku słów wprowadzenia.
• Dwa, trzy ćwiczenia w grupach moderowane przez nauczyciela, podczas których w dyskusji sami szukalibyśmy połączeń nowej wiedzy z już posiadaną, stanowiłyby świetne wsparcie.

• Czasami mam problem ze zrozumieniem relacji między poszczególnymi elementami na obrazkach sytuacyjnych, a dodatkowo mocno może mnie rozpraszać wyróżniający się na nim drobny szczegół, który zupełnie nie ma znaczenia dla określonej sytuacji, np. rozmowa dwóch osób na temat książki i z boku leżąca duża, czerwona piłka. Swoją uwagę zwrócę głównie na piłkę.
• Usytuowanie najważniejszych elementów na obrazku po prawej stronie ilustracji oraz wyróżnienie ich wyraźniejszym, kontrastowym konturem znacznie ułatwi mi analizę ilustracji pod kątem relacji między poszczególnymi elementami. Najlepszym rozwiązaniem byłoby umieszczenie na szarym tle kolorowych elementów.

• Mogę mieć problem z właściwą interpretacją treści o zabarwieniu emocjonalnym, szczególnie jeśli czytam tekst „po cichu” sam. Dlatego trudne są wówczas dla mnie pytania, np.: Jakie emocje towarzyszyły bohaterowi podczas wykonywania zadania? Jaka panowała atmosfera podczas spotkania bohaterów?
• Preferuję pytania o charakterze racjonalnym, np.: Jakie kolejne działania podjął bohater? Jaka była przyczyna określonej sytuacji (tu powinien pojawić się opis określonej sytuacji)? Jest to szczególnie ważne, kiedy swoje refleksje mam przedstawić w formie pisemnej.

• Duży problem sprawia mi wykonywanie precyzyjnych czynności pod kontrolą wzroku, wymagających sprawnej koordynacji wzrokowo – ruchowej. W młodszych klasach mieszczenie się w liniaturze, staranne wycinanie wzdłuż linii, utrzymanie wszystkich obiektów w linii poziomej na gładkim papierze lub podczas zapisu na tablicy. W starszych klasach prawidłowy zapis cyfr w działaniach pisemnych, zapis w tabelach, prawidłowe określanie stron na mapie.
• Dostosowanie materiału do moich możliwości ułatwiłoby mi szereg działań na lekcji, np.: poszerzenie i pogrubienie liniatury; pogrubienie konturów obiektów, które mam wyciąć; podczas zapisu w tabelach możliwość zapisywania kolumnami i zasłanianie już zapisanych kolumn; możliwość korzystania z linijki podczas zapisu na gładkim papierze; zapis w innym kolorze lub pogrubienie linii w zapisie ułamków.

• Na lekcjach wychowania fizycznego mogę mieć duże kłopoty w grach, w których występują sekwencje ruchów, kozłowanie piłki, w ćwiczeniach z przyrządami, w rzutach do kosza, itp.
• Zastosowanie zasady stopniowania trudności (od najprostszych i najkrótszych sekwencji do coraz bardzie skomplikowanych i złożonych) bardzo by mi pomogło. Ocenianie wspierające w tym obszarze byłoby również wspaniałym rozwiązaniem. Jestem bowiem w stanie nauczyć się nawet skomplikowanych sekwencji, ale muszę mieć znacznie więcej czasu.

9. Moje emocje a działanie.

• Najczęściej opieram się na racjonalnym, przemyślanym sposobie postępowania, ale pod wpływem silnych emocji potrafię być spontaniczny. Jednak nawet w takiej sytuacji, po pierwsze mam tendencję do sięgania po sprawdzone, schematyczne rozwiązania.
• Raczej nie ufam swojej intuicji. Kiedy nie mogę znaleźć logicznego wytłumaczenia dla danego rozwiązania, często się waham, mnożę wątpliwości, wycofuję się, wracam i ostatecznie nie jestem zadowolony z podjętej decyzji.
• Moje niezdecydowanie negatywnie wpływa na relacje interpersonalne ponieważ pod wpływem nastrojów mam tendencję do zmiany opinii, raz coś akceptuję, a następnego dnia wyrażam o tym negatywną opinię.
• Czasem sam jestem zmęczony moją labilnością emocjonalną i potrzebuję pracy w samotności lub wyciszenia. Zamykam wówczas oczy, zakrywam uszy i zagłębiam się w swoje emocjonalne wnętrze. Jestem wówczas otwarty na równoważące oddziaływanie sztuki, (spontaniczna aktywność plastyczna, swobodne formy ruchu, taniec).
• Czasem mam problem z interpretacją emocji „wypisanych” na twarzy rozmówcy, znacznie łatwiej jest mi je zrozumieć, gdy o nich opowie.
• Duży wpływ na moje emocje i działanie mają negatywne słowa zarówno nauczyciela, jak i kolegów. Ciągła krytyka wyrażona dosadnymi określeniami, np.: beznadziejnie, fatalnie, już gorzej być nie mogło, ale dno powoduje, iż wycofuję się już na początku pracy.
• Często uważam, że to ja mam rację skupiając uwagę na szczegółach sytuacji podczas, gdy rozmówca analizuje ją z zdecydowanie szerszej perspektywy. Niestety im bardziej jestem zestresowany, tym bardziej skupiam się na szczegółach i pojawia się coraz większa rozbieżność w naszych opiniach. Wówczas mocno gestykuluję rękoma, mechanicznie bawię się drobnymi przedmiotami w lewej ręce, nerwowo chodzę, balansuję na lewej nodze, wstaję, siadam i upieram się przy swoim zdaniu.
• Mocno się irytuję, gdy moje logiczne argumentowanie, przedstawiane za pomocą słów nie dociera do innych i nie słuchają mnie, gdy próbuję w ten sposób wyjaśniać problem. Wówczas odwracam się i odchodzę.
• W mniejszym stopniu rozumiem i potrafię zinterpretować emocje przesyłane drogą wzrokową. Dlaczego dziwię się, dlaczego ktoś płacze lub głośno się śmieje oglądając pewne sceny w filmie, na obrazku i nie potrafi tego racjonalnie wytłumaczyć. Czasem mnie to irytuje i pozwalam sobie na zbędny komentarz.

POWRÓT DO USTALENIA PROFILU