1. Najlepsze dla mnie miejsce w klasie.

Jako osobie z dominacją prawego oka, lewego ucha, prawej ręki i prawej nogi najwygodniej będzie w przedniej części klasy, po prawej stronie. Jeśli nie będzie miejsca w tej części klasy, mogę również siedzieć w innej, tylko proszę nie na miejscu od strony okna. Moje dominujące, lewe ucho, kieruje najpierw uwagę słuchową na dźwięki z otoczenia, znacznie utrudniając mi skupienie uwagi na słowach, które mówi nauczyciel. Oczywiście wpływa to negatywnie na ich zrozumienie.

2. Sposób, w który lubię organizować rzeczy na ławce.

Swoje rzeczy lubię układać po prawej stronie ławki, wówczas łatwiej jest mi po nie sięgnąć. Nie mam problemu, żeby rzeczy ułożyć w ustalonym porządku, takie ułożenie pomaga mi w pracy. Po wykonaniu zadania odkładam je na miejsce. Odnalezienie właściwego zeszytu lub innego przedmiotu nie zabiera mi dużo czasu, ale w trakcie poszukiwania nie potrafię jednocześnie słuchać nauczyciela szczególnie, kiedy inni też poszukują różnych rzeczy i w klasie jest szum. Wówczas po odszukaniu określonego przedmiotu zadaję pytanie; Co należy zrobić?

Dlatego byłoby świetnie, gdyby przed podaniem polecenia nauczyciel powiedział jakie zeszyty, ćwiczenia, przedmioty będą potrzebne. Następnie zaczekał, aż je przygotuję i dopiero podał polecenie.

3. Co najlepiej buduje mój dobry nastrój i pozytywne nastawienie na początku lekcji?

• Lubię kiedy temat już na początku zostanie przedstawiony i zapisany na tablicy. Łatwiej jest mi wówczas swoją uwagę kierować na treści, które są jej przedmiotem.
• Nie lubię kiedy na początku lekcji pojawia się chaos informacyjny, nauczyciel podaje dużo wiadomości nie związanych z jej tematem, typu (wycieczka, zmiana sali, przygotowanie do występów, itp.).
• Moje niezadowolenie budzi również wielokrotna zmiana wcześniej przedstawionego planu przebiegu lekcji.
• Złe nastawienie budzi fakt, gdy już na początku zajęć dużo rzeczy zapisujemy w zeszycie i są one dyktowane przez nauczyciela. Zdecydowanie bardziej wolałbym je przepisać z tablicy.

4. Co mi pomaga podczas odpowiedzi?

• Bardzo pomaga mi, kiedy treść pytania mam zapisaną na tablicy/kartce lub mogę ją sam zapisać i podczas odpowiedzi na nią zerkać. Szczególnie jest to dla mnie ważne, gdy w klasie jest szum, a pytanie zawiera nowe, trudne słowa.
• Bardzo pomaga mi możliwość korzystania podczas odpowiedzi z prezentacji lub ilustracji, które ułatwiają jej porządkowanie i zbieranie myśli.
• Niestety nie pomaga mi nawet kilkakrotne powtarzanie treści pytania przez nauczyciela, jak również tzw. pytania pomocnicze szczególnie, gdy nauczyciel mówi je podniesionym głosem i dodaje, np.: „Czy mógłbyś się pospieszyć, wszyscy czekamy”.
• Wówczas denerwuję się jeszcze bardziej i trudno jest mi zrozumieć, co nauczyciel do mnie mówi. Jak już wspomniałem, moje lewe, dominujące ucho (całkiem nieświadomie) skupia uwagę przede wszystkim na zabarwieniu emocjonalnym wypowiedzi nauczyciela, a nie na jej treść

5. W jaki sposób najlepiej zaciekawić mnie nowym tematem lekcji?

• Opowiadanie nauczyciela, które będzie przedstawione z odpowiednią intonacją głosu, stanowi bardzo dobrą propozycję.
• Ciekawe wprowadzenie to również fragment filmu, w którym aktorzy zbudują interesujący klimat wykorzystując tembr, nastawienie głosu. Super, gdyby całości towarzyszył intrygujący podkład muzyczny.
• Nietuzinkowa infografika również może być dobrym sposobem na zainteresowanie mnie nowym tematem.
• Kolejna propozycja to zabawa – Wsłuchaj się w dzisiejszy temat lekcji,podczas lekcji będziemy poruszać temat Grecji i możemy ją rozpocząć melodią: Grek Zorba.
• Ważne jest również to, iż moja preferencyjna, lewa półkula lubi, gdy wszystko jest uporządkowane, nawiązuje do wcześniejszej wiedzy jest praktyczne, funkcjonalne. Czyli przywołanie kilku obrazów z poprzedniej lekcji słowami „… pamiętacie na ostatnim spotkaniu oglądaliście, podczas ostatniej lekcji zobaczyliśmy, pozwoli mi szybciej z pamięci wydobyć potrzebne informacje i pojawi się zaciekawienie …co dalej.
• Bardzo negatywnie natomiast na poziom mojego zainteresowania wpływa bezbarwny, monotonny, pozbawiony emocji głos nauczyciela. Wówczas nieomal automatycznie tracę zainteresowanie tym, co nauczyciel mówi.

6. W jaki sposób lubię (na pierwszym etapie) zapoznać się z nowym materiałem?

• Ogólnie lubię, gdy nowy materiał ma formę graficzną lub jest omawiany przez nauczyciela, a ja mogę jednocześnie śledzić go wzrokiem.
• Chętnie zapoznaję się z nim zgodnie z wcześniej ustalonym planem, sekwencyjnie, krok po kroku. Super, jeśli ów plan został wcześniej przedstawiony, omówiony i zapisany. W trakcie analizy chętnie też robię notatki, zapisując najważniejsze rzeczy. Lubię kiedy są skrupulatne i uporządkowane.
• Zapoznanie się z nowym materiałem, znacznie ułatwia mi graficzne wyróżnienie w nim najważniejszych informacji, np.: kolor, podkreślenie, ramka, inna czcionka. Wówczas pracę nad tekstem rozpoczynam od zapoznania się z wyróżnionymi fragmentami.
• Lubię również materiał uporządkowany w podpunktach, gdzie cyfra lub litera wskazują sugerowaną kolejność zapoznania się z nim.
• Nie lubię dokumentów, w których jest dużo, nowy, trudnych słów. Znacznie ułatwia mi wówczas analizę całości, ich zobrazowanie w formie czytelnych, jednoznacznych ilustracji.

7. Co ułatwia mi koncentrację uwagi?

• Preferuję zadania (uporządkowane) o strukturze graficznej. Łatwiej koncentruję na nich uwagę.
• W materiale graficznym zdecydowanie szybciej zwrócę uwagę na różnice, czyli wykorzystanie w poleceniu klucza: „…Proszę wyszukaj, zaznacz, pokaż, opisz różnice … (dalsza część polecenia) stanowi dobry sposób na ukierunkowanie mojej uwagi na działanie.
• Analizując tekst moją uwagę po pierwsze przyciągają fragmenty wyróżniające się formą graficzną (podkreślenia, ramki, odmienne tło, inny rodzaj czcionki, pogrubienie, kursywa, itp.) szczególnie, jeśli powtarzają się w sposób sekwencyjny i są uporządkowane, np.: podkreślone fragmenty należy zapisać, fragmenty ujęte w ramce należy zapamiętać, itp. Lubię oznaczenia w formie czytelnych piktogramów, np. tekst do zapisania oznaczony piktogramem z długopisem.
• Synchroniczne poruszanie się, zgodnie z tempem wypowiadania słów przez rozmówcę (np. kołysanie się, machanie nogą, potakiwanie głową) pomaga mi skoncentrować uwagę i lepiej zrozumieć jego wypowiedź.
• W sytuacji, gdy zadania podawane są w formie ustnej na koncentrację uwagi wpływa ich długość. Na krótszych zadaniach, nie zawierających wielu trudnych wyrazów oraz długich, rozbudowanych zdań potrafię w miarę szybko skoncentrować uwagę.
• Natomiast podczas analizy długich trudnych tekstów lub słuchania monologów nauczyciela nie wzbogaconych ilustracjami, prawie natychmiast tracę zainteresowanie i nie potrafię skoncentrować uwagi. Próbuję wówczas podjąć umiarkowaną aktywność ruchową: bawię się drobnymi przedmiotami w prawej ręce (pukam, manipuluję, pstrykam długopisem, toczę po ławce różne przedmioty) lub bujam się rytmicznie na krześle. Jeśli to nie pomaga, zaczynam myśleć o niebieskich migdałach, przeglądam ilustracje w podręczniku lub oglądam od dawna wiszące na ścianie dekoracje.

8. Co sprawia mi największe problemy, a co ułatwia działanie podczas lekcji?

• Problem mam z analizą nowych szczegółowych i specyficznych informacji, które odbieram drogą słuchową. Kłopoty nasilają się pod wpływem presji czasu, stresu lub podczas dyskusji, w której wiele osób wypowiada się nieomal jednocześnie.
• W takiej sytuacji w wykonaniu zadania pomaga mi, np.: głośne, nawet kilkakrotne powtórzenie nowych informacji; zilustrowanie ich; zapisanie kluczowych wyrazów na tablicy, a jeśli to możliwe zaprezentowanie dźwięków, które łączą się z przedstawianym zagadnieniem. Czyli omawiamy zagadnienia związane z elektrycznością i przedstawienie nowych zagadnień, możemy poprzedzić prezentacją dźwięku pracującego urządzenia, suszarki, odkurzacza.

• Czasem mam problem z szerokim, całościowym odbiorem informacji (głównie przekazywanych drogą wzrokową). Widzę szczegóły, ale nie potrafię dokonać ich syntezy, szczególnie kiedy działam w stresie, pod presją czasu lub za wszelką cenę chcę osiągnąć sukces. W tej sytuacji najtrudniejsze są dla mnie pytania, np.: Po przeanalizowaniu szczegółów, przedstawcie ogólną koncepcję zdarzenia?
• Wówczas w zebraniu myśli bardzo pomaga mi przypomnienie hasła przewodniego, ważnego cytatu, słów kluczy lub sporządzanie notatek podczas czytania tekstu metodą Kół czytelniczych.

• Nieco większy kłopot mam z zadaniami skupionymi na wyszukiwaniu podobieństw.
• Preferuję polecenia – odszukaj (element, przedmiot), który jest inny/różni się od wcześniej oglądanego. Ewentualnie propozycja zadania polegającego na wyszukiwaniu różnic.

• Problem sprawiają mi również pytania, które dotyczą tylko kształtów.
• Wprowadzenie polecenia poprzedzającego pytanie właściwe, opartego na mojej mocnej stronie tj., ujmowaniu szczegółów, ułatwiłoby mi podjęcie pracy np. polecenie – Wskaż elementy, które zawierają taki sam wzór, jaki znajduje się z prawej strony. Jako następne pytanie o kształt. Ile jest wśród nich kwadratów?

• Nieco więcej kłopotu mam z zadaniami, w których występuje słowo połącz, utwórz całość z wyodrębnionych elementów, uogólnij.
• Ucząc się po pierwsze skupiam uwagę na detalach, przetwarzam informacje poprzez analizowanie. W tej sytuacji preferuję zadania, w których trzeba: wyodrębnić, zaznaczyć szczegóły, uporządkować w kolejności, wskazać brakujące elementy, określić, który element będzie kolejny itd.

• Mogę mieć problem z aktywnym słuchaniem szczególnie, jeśli w tym samym czasie śledzę tekst w podręczniku (po prostu nie słucham nauczyciela/kolegi, a jak zauważę, według mnie ważny detal od razu głośno o nim mówię). Często wówczas słyszę, „. ale my mówimy o czymś zupełnie innym, znów nie uważałeś”.
• Podkreślanie intonacją głosu ważnych informacji, jeśli to możliwe odwoływanie się do własnych doświadczeń, np.:” Ja również widziałam” lub doświadczeń uczniów, np.: „. Czy ktoś z was widział… i tu podajemy nazwę rzeczy lub zdarzenia, o którym mówimy?”

• Problem mam ze skupieniem uwagi i przetwarzaniem informacji, które są zupełnie nowe i w żaden sposób nie łączą się z dotychczasową wiedzą. Dzieje się tak, gdy zaczynamy omawiać nowy dział materiału bez kilku słów wprowadzenie.
• Dwa, trzy ćwiczenia w grupach moderowane przez nauczyciela, podczas których w dyskusji sami szukalibyśmy połączeń nowej wiedzy z już posiadaną stanowiłyby świetne wsparcie.

9. Moje emocje a działanie.

• Najczęściej opieram się na racjonalnym, przemyślanym sposobie postępowania, unikam spontaniczności i silnych emocji. Często nie ufam swojej intuicji, dlatego wolę sprawdzone, schematyczne rozwiązania. Zupełne nowości nieco paraliżują moje działanie, wolę poprzyglądać się, jak radzą sobie z tym inni.
• Niestety, gdy nie mogę znaleźć racjonalnego wytłumaczenia dla danego rozwiązania, często się z niego wycofuję. Rzadko podejmuję decyzję spontanicznie.
• Niechętnie wyrażam siebie w sposób emocjonalny, raczej hołduję utartym stereotypom, że działanie emocjonalne jest złe. Stąd moja powściągliwość w działaniu.
• W mniejszym stopniu rozumiem i potrafię zinterpretować emocje przesyłane drogą wzrokową. Dlatego dziwię się, dlaczego ktoś płacze lub głośno się śmieje oglądając pewne sceny w filmie, na obrazku i nie potrafi tego racjonalnie wytłumaczyć. Czasem mnie to irytuje i pozwalam sobie na niestosowny komentarz.
• Nie zawsze rozumie również emocje „wypisane” na twarzy rozmówcy.
• Informacje słuchowe są dla mnie najsilniejszym i najbardziej wiarygodnym źródłem przekazywanych emocji. Dlatego duży wpływ na moje działanie mają negatywne słowa zarówno nauczyciela, jak i kolegów. Ciągła krytyka wyrażona dosadnymi określeniami, np.: beznadziejnie, fatalnie, już gorzej być nie mogło, ale dno powoduje, iż wycofuję się już na początku pracy.

• Lubię dyskutować. Nie zawsze mam rację, ale mocno bronię swojego stanowiska, używając według mnie racjonalnych argumentów. Jeśli argumenty rozmówcy nie przekonają mnie i tak zadanie wykonam „po swojemu”.
• Bardzo paraliżuje moje działanie brak bezpieczeństwa i poczucie zagrożenia, które może być spowodowane ostrym, podniesionym tonem głosu nauczyciela, presją czasu, presją chęci osiągnięcia sukcesu oczekiwanego przez rodziców. Najczęściej wówczas wycofuję się, przestaję działać, zamykam się w sobie. Spóźnione słowa zachęty już do mnie nie docierają.

• Najbardziej angażuję się w działania, w których dostrzegam emocjonalne odniesienie do własnej osoby czyli, gdy mogą ono być źródłem satysfakcji, prestiżu, pochwały.

POWRÓT DO USTALENIA PROFILU