1. Najlepsze dla mnie miejsce w klasie.

Jako osobie z dominacją prawego oka, lewego ucha, prawej ręki i lewej nogi najwygodniej będzie w środkowym rzędzie. Jeśli nie będzie tam miejsca, mogę siedzieć w innym, proszę tylko nie na miejscu od strony okna. Bowiem moje dominujące, lewe ucho, po pierwsze kieruje uwagę słuchową na dźwięki z otoczenia, co znacznie utrudnia skupienie jej na słowach nauczyciela. W efekcie po prostu często ich nie rozumiem i ciągle dopytuję, co trzeba zrobić.

2. Sposób, w który lubię organizować rzeczy na ławce.

Swoje rzeczy lubię układać z prawej strony ławki, wówczas łatwiej jest mi po nie sięgnąć. Nie mam problemu, żeby rzeczy ułożyć w określonym porządku, takie ułożenie pomaga mi w pracy. Po wykonaniu zadania odkładam je w ustalone miejsce. Poszukiwanie właściwego zeszytu lub innego przedmiotu nie zabiera mi dużo czasu, ale w trakcie poszukiwań nie potrafię jednocześnie słuchać nauczyciela. Szczególnie jest to trudne, kiedy inni też poszukują różnych rzeczy i w klasie jest szum.

Wówczas po odszukaniu określonego przedmiotu zadaję pytanie; Co należy zrobić?

Dlatego byłoby świetnie, gdyby przed podaniem polecenia nauczyciel powiedział jakie zeszyty, ćwiczenia będą potrzebne. Następnie zaczekał, aż je przygotuję i dopiero podał polecenie.

3. Co najlepiej buduje mój dobry nastrój i pozytywne nastawienie na początku lekcji?

• Lubię, kiedy lekcja powoli się rozkręca i mam więcej czasu na przygotowanie, pomaga mi w tym również lekka, energetyczna muzyka.
• Znaczny problem mam natomiast, kiedy już na początku lekcji nauczyciel podaje szybko dużo informacji i nie notuje ich na tablicy. Sytuacja przedstawia się jeszcze gorzej, jeśli nie można ich później znaleźć w podręczniku.
• Niestety w pierwszych minutach lekcji bardzo trudno skupiam się na poleceniach słownych. Uporządkowana, krótka informacja podana w formie pisemnej rozwiązałaby mój problem.

4. Co mi pomaga podczas odpowiedzi?

• Pomaga mi treść pytania zapisana na tablicy/kartce, na którą mogę zerkać podczas odpowiedzi szczególnie, kiedy w klasie jest szum.
• Bardzo pomaga mi możliwość korzystania podczas odpowiedzi z prezentacji lub ilustracji, które ułatwiają jej porządkowanie i zbieranie myśli.
• Czasem, kiedy jestem mocno zestresowany podczas odpowiedzi lubię poruszać lewą nogą/stopą, pisać czubkami palców, stukać, „wkręcać” piętę w podłogę i skupiam na niej wzrok. To bardzo pomaga mi skoncentrować uwagę. Szkoda, że nauczyciel czasem odbiera moje działanie, jako niewłaściwe zachowanie w stosunku do jego osoby.

• Niestety nie pomaga mi powtarzanie treści pytania, jak również tzw. pytania pomocnicze szczególnie, jeśli nauczyciel mówi je podniesionym głosem i dodaje, np.: „Czy możesz już zacząć odpowiadać, wszyscy czekamy.” Wówczas jeszcze bardziej się denerwuję i trudno jest mi zrozumieć, co nauczyciel do mnie mówi, gdyż moje dominujące ucho skupia głównie uwagę na zabarwieniu emocjonalnym wypowiedzi nauczyciela, a nie na jej treść.

5. W jaki sposób najlepiej zaciekawić mnie nowym tematem lekcji?

• Opowiadanie nauczyciela, w którym strategia będzie zbudowana odpowiednią intonacją, melodią, natężeniem głosu. Super, gdy całości towarzyszy ciekawy podkład muzyczny.
• Kreatywna ilustracja lub ciekawa infografika (z niezbyt dużą ilością tekstu) również może być dobrym sposobem na zainteresowanie mnie nowym tematem lekcji.
• Karteczki niespodzianki z zagadkami, ciekawe rekwizyty.
• Zabawa – Wsłuchaj się w dzisiejszy temat lekcji,: podczas lekcji będziemy poruszać temat – Grecji i lekcje możemy rozpocząć melodią – Grek Zorba.
• Natomiast bezbarwny, monotonny głos nauczyciela zdecydowanie zmniejsza moje zainteresowanie, nawet wówczas, kiedy opowiada on ciekawe rzeczy.

6. W jaki sposób lubię (na pierwszym etapie) zapoznać się z nowym materiałem?

• Lubię, kiedy materiał omawia nauczyciel lub dyskutujemy na jego temat w grupie, a ja mogę na niego jednocześnie patrzeć.
• W trakcie analizy chętnie robię notatki, zapisując najważniejsze rzeczy. Niestety czasem są one zbyt obszerne, gdyż mam problem z syntetycznym ujęciem myśli (w formie pisemnej). Jeśli w tekście jest dużo ilustracji czasem zbyt długo skupiam się na analizie szczegółów i nie słucham wówczas nauczyciela.
• Bardzo pomaga mi (ujęty w formie pisemnej) plan, według którego powinienem zapoznać się z nowym materiałem. Natomiast, jeśli jest on przekazany w formie ustnej, a w tym czasie jest szum (wszyscy otwierają podręczniki, rozkładają materiały na ławkach), to nim nauczyciel zakończy podawać polecenie, już nie wiem, od czego zacząć.
• Lubię również, kiedy w materiale najważniejsze informacje zostały wyróżnione w sposób graficzny, np.: kolor, podkreślenie, ramka, inna czcionka. Wówczas analizę tekstu rozpoczynam od zapoznania się z wyróżnionymi fragmentami. Mam również ochotę je przepisać, (jeśli dysponuję większą ilością czasu). Uważam, że w ten sposób łatwiej je zapamiętam. W sytuacji, gdy nie mam czasu lubię wspomniane fragmenty głośno przeczytać, nawet kilka razy lub streścić je komuś w 2 -3 zdaniach.

7. Co ułatwia mi koncentrację uwagi?

• Na skupienie mojej uwagi słuchowej pozytywnie wpływa chwila spędzona z muzyką lub odpowiednio dobrany podkład muzyczny, który sączy się w tle. Najlepiej sprawdzają się utwory instrumentalne, w których następuje zmiana natężenia i barwy dźwięku z przewagą dźwięków wysokich, np.: skrzypce, pianino, flet piccolo, dzwonki, ksylofon.
• Synchroniczne, zgodne z tempem wypowiadania słów przez rozmówcę poruszanie się, np.: kołysanie, rytmiczne machanie lewą nogą, potakiwanie głową, czasem bujanie się na krześle, pomaga mi skoncentrować uwagę i lepiej zrozumieć całą wypowiedź.
• Umiarkowana aktywność ruchowa również poprawia moją koncentrację uwagi, szczególnie lubię bawić się drobnymi przedmiotami w prawej ręce (pukam, manipuluję, pstrykam długopisem, toczę po ławce różne przedmioty, upuszczam je i podnoszę). Jak nie mam drobnego przedmiotu zaginam i odginam kartki, bawię się troczkami od bluzy, ekspresem, włosami, itp.
• Lubię również wykonywać drobne ruchy lewą nogą (huśtam ją na czubkach palców, rysuję niewidzialne graffiti, wkręcam piętę w podłogę, stosuję zabawę: Palce – pięty,
• Szybciej koncentruję uwagę na krótszych zadaniach szczególnie, jeśli podawane są w formie ustnej.
• Preferuję zadania o strukturze graficznej, łatwiej koncentruję na nich uwagę.
• W materiale graficznym zdecydowanie szybciej zwrócę uwagę na różnice, czyli wykorzystanie w poleceniu klucza: „…Proszę wyszukaj, zaznacz, pokaż, różnice … (dalsza część polecenia) stanowi dobry sposób na ukierunkowanie mojej uwagi.
• Podczas analizy tekstu, najszybciej moją uwagę przyciągają fragmenty wyróżniające się formą graficzną, np.: podkreślenia, ramki, odmienne tło, inny rodzaj czcionki, pogrubienie, kursywa, itp…
• Najtrudniej jest mi skoncentrować uwagę na długich tekstach, zawierających dużo nowych, trudnych słów i skomplikowanych konstrukcyjnie zdań oraz monologach nauczyciela nie popartych ilustracjami. Wówczas już w pierwszych minutach tracę zainteresowanie, a uwaga kieruje się w głąb moich myśli, czyli bujam w obłokach, wpatruję się w dal nieprzytomnym wzrokiem, bawię się telefonem.

8. Co sprawia mi największe problemy, a co ułatwia działanie podczas lekcji?

• Nieco wolniej reaguję na polecenia słowne, gdyż potrzebuję odrobinę (ok. 0,4-0,9 milisekundy) więcej czasu na ich percepcję, niż osoby z dominacją prawego ucha.
• Zaznacz wyższą intonacją głosu rzeczy najważniejsze, wówczas na ważne wyrazy zaraz zwrócę uwagę.
• Mam problem ze zrozumieniem i szybko dekoncentruję się podczas słuchania tekstów czytanych przez nauczyciela lub inne osoby, szczególnie kiedy czyta ona niepłynnie, monotonnym głosem, bez odpowiedniej intonacji i interpretacji.
• Możliwość wcześniejszego zapoznania się z tekstem lub ponowne przeczytanie go przez lektora, ułatwiłoby mi zrozumienie całości.

• Problem mam z zapamiętaniem i uporządkowaniem, sekwencja po sekwencji kolejnych działań szczególnie, jeśli podane są w formie ustnej.
• Jednorazowe przedstawienie maksymalnie dwóch działań z jednoczesnym zapisaniem ich na tablicy, znacznie ułatwiłoby mi wykonanie całości. Oczywiście po wykonaniu pierwszych dwóch, nauczyciel przedstawia kolejne dwa działania, itd…

• Nieco większy kłopot mam z zadaniami skupionymi na wyszukiwaniu podobieństw.
• Pomoże mi podpowiedź: odszukaj element, przedmiot, który jest inny/różni się od wcześniej oglądanego. Ewentualnie propozycja zadania polegającego na wyszukiwaniu różnic.

• Problem sprawiają mi również pytania, które skupiają się tylko na kształtach lub konturach.
• Wprowadzenie polecenia poprzedzającego pytanie właściwe, opartego na mojej mocnej stronie, tj. ujmowaniu szczegółów, ułatwiłoby mi podjęcie pracy, np.: polecenie pierwsze – Wskaż elementy, które zawierają taki sam wzór, jaki znajduje się z prawej strony. Natomiast w właściwym pytaniu możemy zapytać o kształt. Ile jest wśród nich kwadratów?

• Na lekcjach wychowania fizycznego mogę mieć kłopoty z wykonaniem ćwiczeń wymagających synchronizacji pracy oka – nogi, czyli ćwiczenia z przyborami, wykonywane na przyrządach, skoki z odbiciem, slalom, gry zespołowe wymagające wykonania sekwencji ruchów.
• Porządkujący komentarz nauczyciela z użyciem słów: pierwszy krok, drugi krok lub po pierwsze, po drugie w trakcie wykonywania kolejnych sekwencji oraz możliwość jednoczesnego, najlepiej kilkukrotnego ich powtórzenia wraz z nauczycielem, bardzo mi pomaga. Również głośne odczytanie krótkiej, ujętej w punkty instrukcji ułatwiłoby moje działanie. Ogólnie potrzebuję zdecydowanie większej liczby powtórzeń, abym mógł prawidłowo wykonać wspomniane ćwiczenia.

• Zdarza się, iż mam problem z podaniem nazwy określonego obrazka lub elementu przedstawionego na ilustracji.
• Znacznie łatwiej jest mi wybrać ze zbioru obrazków ten, którego nazwa została podana. Preferuję polecenia: Wskaż obrazek, na którym przedstawiony jest  (nazwa przedmiotu), niż polecenia: Podaj nazwę określonego przedmiotu. Szczególnie kiedy jestem przedszkolakiem lub uczniem w I, II lub III klasie.

• Czasami mam problem ze zrozumieniem relacji między poszczególnymi elementami na obrazkach sytuacyjnych, a dodatkowo mocno może mnie rozpraszać wyróżniający się na nim drobny szczegół, który zupełnie nie ma znaczenia dla określonej sytuacji, np.: rozmowa syna z mamą na temat rysunku wykonanego przez dziecko, a obok siedzący duży, czarny pies. Swoją uwagę zwrócę głównie na psa i z nim będę wiązał całą sytuację.
• Usytuowanie najważniejszych elementów na obrazku po prawej stronie oraz wyróżnienie ich wyraźniejszym, kontrastowym konturem, znacznie ułatwi mi analizę obrazka pod kątem relacji między poszczególnymi elementami. Natomiast najlepszym rozwiązaniem byłoby ujęcie na szarym tle ważnych elementów w kolorach.

9. Moje emocje a działanie.

• Moje pełne zaangażowanie w działanie nie jest determinowane pragmatycznym podejściem, ale odczuciem emocjonalnego sensu. Dlatego często jest ono spontaniczne oparte na własnej intuicji, wyobraźni i pasji.
• Najbardziej do działania pobudzają mnie nowości, niespodzianki oraz zasada 3xE (energia, entuzjazm, empatia). Świetnie, gdyby razem ze mną rozpoczął pracę nauczyciel entuzjasta.
• Kiedy jestem w dobrym nastroju, czuję się bezpiecznie, potrafię na problem spojrzeć całościowo, biorąc jednocześnie pod uwagę kontekst poznawczy i emocjonalny. Poszerza to zdecydowanie perspektywy jego rozwiązania. Niestety czasem jestem niezrozumiałym dla innych i wówczas łatwo się irytuję. Wchodzę w głośne dyskusje. Próbuję swoje stanowisko uzasadnić, według mnie logicznymi argumentami, jeśli one nie docierają i tak pozostaję w przekonaniu, że to ja mam rację.
• Szybciej dostrzegam aspekt emocjonalny w bodźcach słuchowych. Stąd czasem jest mi trudno podać racjonalne wytłumaczenie mojego zachowania, np.: dlaczego się śmieję lub płaczę podczas słuchania ciekawego, pełnego akcji opowiadania. Nie potrafię podać logicznych argumentów uzasadniających moje zachowanie szczególnie, gdy zdarzenie wywołuje u mnie silne emocje.
• Również dlatego duży wpływ na mój nastrój i działanie mają zarówno negatywne słowa nauczyciela, kolegów, jak i ton oraz natężenie z jakim są wypowiadane. Ciągła krytyka wyrażona ostrym tonem i dosadnymi określeniami, np.: beznadziejnie, fatalnie, gorzej być nie mogło, ale dno – powoduje, iż się wycofuję już na początku pracy.
• Czasem mam problem z interpretacją emocji wypisanych na twarzy rozmówcy, znacznie łatwiej jest mi je zrozumieć, gdy o nich opowie.
• Najbardziej angażuję się w działania, w których dostrzegam emocjonalne odniesienie do własnej osoby, czyli kiedy może ono być źródłem satysfakcji, prestiżu, pochwały.
• Bardzo paraliżuje moje działanie brak bezpieczeństwa, poczucie zagrożenia, które może być spowodowane: ostrym tonem głosu nauczyciela, presją czasu, presją chęci osiągnięcia sukcesu oczekiwanego przez rodziców, itd… Najczęściej wówczas wycofuję się, przestaję działać, zamykam się w sobie. Spóźnione słowa zachęty już do mnie nie docierają.

POWRÓT DO USTALENIA PROFILU