1. Najlepsze dla mnie miejsce w klasie.

Jako osobie z dominacją prawego oka, lewego ucha, lewej ręki i prawej nogi najwygodniej będzie w środkowym rzędzie (nie będą rozpraszały mnie dźwięki dobiegające z zewnątrz). Mogę również siedzieć w rzędzie od strony ściany, ale koniecznie z lewej strony ławki (wówczas podczas pisania nie będę przeszkadzał koleżance/koledze). Będę mógł również we właściwy sposób ułożyć zeszyt na ławce i w wygodny dla mnie sposób, go pochylić. Łatwiej będę mógł również obserwować tekst zapisany lub prezentowany na tablicy.

2. Sposób, w który lubię organizować rzeczy na ławce.

W klasach młodszych mam problem z zachowaniem sekwencyjnego porządku podczas rozpakowywania i pakowania plecaka.

Podpowiedź, co mam ułożyć jako pierwsze, drugie i kolejne bardzo mi pomoże, a dłuższa chwila czasu na odszukanie właściwej rzeczy, pozwoli mi się skoncentrować na wysłuchaniu zadania/polecenia. Proszę powtarzaj to często, szczególnie w pierwszej klasie.

Dużo czasu zajmuje mi również właściwe ułożenie zeszytu na ławce (dominacja lewej ręki i prawego oka). Często już podczas pracy wiele razy zmieniam jego nachylenie i mocno przechylam głowę. Proszę nie zmieniaj mi tego ułożenia, nawet jeśli zeszyt jest bardzo mocno nachylony. Nie jestem w stanie również siedzieć prosto, a takie często otrzymuję polecenie. Najlepiej mi się pracuje, gdy zeszyt mocno mam pochylony w prawą stronę.

🙂 – Część powyższych uwag dotyczy głównie przedszkolaków i uczniów w klasach I – III.

3. Co najlepiej buduje mój dobry nastrój i pozytywne nastawienie na początku lekcji?

Lubię, kiedy lekcja rozpoczyna się inaczej, np.:

• aktywnością ruchową (rzeźbą, układem rąk, gestem), którym w metaforyczny sposób przedstawiamy temat lekcji, a następnie opisujemy go (2-3 zdaniami),
• inna propozycja to wybór z zestawu obrazków jednego, który najtrafniej ilustruje temat lekcji,
• lubię również, kiedy już na początku lekcji temat zostanie zapisany na tablicy. Łatwiej jest mi wówczas podczas jej trwania, częściej swoją uwagę skierować na treści, które są jej przedmiotem.
• nie lubię natomiast, kiedy lekcja rozpoczyna się od dyktowania przez nauczyciela wielu treści, które trzeba szybko zapisać w zeszycie.

4. Co mi pomaga podczas odpowiedzi?

• Pomaga mi treść pytania zapisana na tablicy/kartce i możliwość zerkania na nią podczas odpowiedzi, szczególnie w sytuacji, gdy w klasie jest szum.
• Dużym wsparciem jest również możliwość korzystania podczas odpowiedzi z prezentacji lub ilustracji, które ułatwiają jej porządkowanie i zbieranie myśli.
• Niestety nie pomaga mi powtarzanie treści pytania przez nauczyciela, jak również tzw. pytania pomocnicze. Przy silnych emocjach towarzyszących odpowiedzi szczególnie, jeśli nauczyciel mówi podniesionym głosem i dodaje, np.: „Czy możesz już zacząć odpowiadać, wszyscy czekamy” po prostu ich nie rozumiem. Bowiem moje lewe, dominujące ucho (nieświadomie) skupia uwagę głównie na zabarwieniu emocjonalnym podpowiedzi nauczyciela, a nie na jej treści.
• Duży problem mam również, kiedy w trakcie trzeba coś precyzyjnie pokazywać na mapie, zapisywać w tabelach lub dokładnie, mieszcząc się w określonej przestrzeni rysować. Moja skrzyżowana lateralizacja ma niestety negatywny wpływ na poziom koordynacji wzrokowo – ruchowej, która jest bardzo ważna podczas wykonywania wspomnianych zadań.

5. W jaki sposób najlepiej zaciekawić mnie nowym tematem lekcji?

• Intrygują mnie i lubię niespodzianki graficzne, dziwne przedmioty na ławce, które znajdujemy po wejściu do sali, rebusy, szczegóły, które trzeba wyszukać na obrazie, karteczki niespodzianki.
• Opowiadanie nauczyciela przedstawione z odpowiednią intonacją głosu będzie również stanowiło ciekawe wprowadzenie.
• Niestety już na starcie moją ciekawość niszczy rutynowe podejście do przedstawienia tematu i konieczność zapisania go w zeszycie, tzn. „Proszę otwórzcie zeszyty i zapiszemy dzisiejszy temat lekcji” lub …dzisiejszy temat lekcji macie już zapisany na tablicy lub…Olu przeczytaj dzisiejszy temat lekcji”.
• Bezbarwny, monotonny ton głosu nauczyciela również zdecydowanie zmniejsza moje zainteresowanie.

6. W jaki sposób lubię (na pierwszym etapie) zapoznać się z nowym materiałem?

• W sytuacji, gdy mam się zapoznać z materiałem w sposób usystematyzowany, krok po kroku bardzo pomaga mi, gdy plan działania zostanie zapisany na tablicy, a następnie omówiony.
• Wspomniany sposób analizy tekstu uławia mi również jego konstrukcja i elementy graficzne, np.: wyraźnie wyodrębnienie w tekście poszczególnych części; ich ponumerowanie; wypunktowanie lub inne oznaczenie ważnych elementów.
• Natomiast kiedy pada tylko ustne polecenie, żeby zapoznać się z materiałem, najpierw lubię go przekartkować, oglądam ilustracje, odczytuję tytuły poszczególnych rozdziałów, czasem czytam zakończenie.
• Pomaga mi również, gdy nauczyciel polecając zapoznanie się z tekstem używa słów: wyobraźcie sobie, ułatwiając jednocześnie nawiązanie do wcześniej poznanych treści, np.: „zwróćcie uwagę w wierszu pojawią się wcześniej poznane słowa i wymienia tzw. słowa klucze.”
• Często analizuję ilustracje i próbuję powiązać je z wybranymi fragmentami tekstu. Lubię również podkreślić lub w inny sposób oznaczyć ważne fragmenty tekstu.
• Czasem, ale niezbyt chętnie robię krótkie notatki, czyli ważne informacje ujęte w punktach (forma prostych zdań lub nawet pojedynczych wyrazów).

7. Co ułatwia mi koncentrację uwagi?

• Poruszanie się zgodnie z tempem wypowiadania słów przez rozmówcę (np. kołysanie się, potakiwanie głową, ugniatanie przedmiotu, chusteczki w lewej ręce) pomaga im skoncentrować uwagę i lepiej zrozumieć jego wypowiedź.
• Na skupienie mojej uwagi słuchowej pozytywnie wpływa chwila spędzona z muzyką lub odpowiednio dobrany podkład muzyczny, który sączy się w tle. Najlepiej sprawdzają się utwory instrumentalne, w których występuje zmiana natężenia i barwy dźwięku z przewagą dźwięków wysokich (skrzypce, pianino, flet piccolo, dzwonki, ksylofon).
• Umiarkowana aktywność ruchowa również poprawia moją koncentrację uwagi. Szczególnie lubię bawić się drobnymi przedmiotami w lewej ręce (pukam, manipuluję, pstrykam długopisem, toczę po ławce różne przedmioty, upuszczam je i podnoszę). Jak nie mam drobnego przedmiot zaginam i odginam kartki, bawię się troczkami od bluzy, ekspresem, włosami, itp. Niestety kiedy mam zwróconą uwagę, bym tego nie robił, wyszukuję kolejne rzeczy, gdyż to bardzo pomaga mi skoncentrować uwagę. Proszę podaj mi wówczas inną „gniotkę”, nawet chusteczkę higieniczną do manipulowania, wówczas nie będę przeszkadzał i lepiej będę uważał 😊.

• Łatwiej i szybciej koncentruję uwagę na krótszych zadaniach szczególnie, jeśli podawane są w formie ustnej.
• W materiale graficznym zdecydowanie szybciej zwrócę uwagę na różnice, czyli wykorzystanie w poleceniu klucza: „Proszę wyszukaj, zaznacz, pokaż, opisz różnice … (dalsza część polecenia) stanowi dobry sposób na ukierunkowanie mojej uwagi.
• Analizując tekst po pierwsze zwrócę uwagę na fragmenty wyróżniające się formą graficzną (podkreślenia, ramki, odmienne tło, inny rodzaj czcionki, pogrubienie, kursywa, itp.).
• Najtrudniej jest mi skoncentrować uwagę na długich tekstach, zawierających dużo nowych trudnych słów, skomplikowanych konstrukcyjnie, rozbudowanych zdań oraz monologach nauczyciela, nie wzbogaconych ilustracjami. Wówczas już w pierwszych minutach tracę zainteresowanie, a moja uwaga kieruje się w głąb moich myśli (czyli bujam w obłokach), wpatruję się w coś „nieprzytomnym wzrokiem” lub bawię się telefonem.

8. Co sprawia mi największe problemy, a co ułatwia działanie podczas lekcji.

• Nieco wolniej reaguję na polecenia słowne, gdyż potrzebuję odrobinę (ok. 0,4-0,9 milisekundy) więcej czasu na ich percepcję, niż osoby z dominacją prawego ucha.
• Zaznacz wyższą intonacją głosu rzeczy najważniejsze, wówczas na ważne słowa zwrócę uwagę.

• Duży problem sprawia mi wykonywanie precyzyjnych czynności pod kontrolą wzroku, wymagających sprawnej koordynacji wzrokowo – ruchowej. W młodszych klasach mieszczenie się w liniaturze, staranne wycinanie wzdłuż linii, utrzymanie wszystkich obiektów w linii poziomej na gładkim papierze lub podczas zapisu na tablicy. W starszych klasach prawidłowy zapis cyfr w działaniach pisemnych, zapis w tabelach, prawidłowe określanie stron na mapie.
• Dostosowanie materiału do moich możliwości ułatwiłoby mi szereg działań na lekcji, np.: poszerzenie i pogrubienie liniatury; pogrubienie konturów obiektów, które mam wyciąć; podczas zapisu w tabelach możliwość zapisywania kolumnami i zasłanianie już zapisanych kolumn; możliwość korzystania z linijki podczas zapisu na gładkim papierze; zapis w innym kolorze lub pogrubienie linii w zapisie ułamków.

• Mam problem ze zrozumieniem i szybko dekoncentruję się podczas słuchania tekstów czytanych przez nauczyciela lub inne osoby, szczególnie kiedy czyta ona niepłynnie, monotonnym głosem bez odpowiedniej intonacji i interpretacji.
• Możliwość wcześniejszego zapoznania się z tekstem lub ponowne przeczytanie go przez lektora, ułatwiłoby mi zrozumienie tekstu

• Problem sprawiają mi również pytania, które skupiają się tylko na kształtach.
• Wprowadzenie pytania poprzedzającego pytanie właściwe, opartego na mojej mocnej stronie tj. ujmowaniu szczegółów ułatwiłoby mi podjęcie pracy, np.: pytanie pierwsze – Wskaż elementy, które zawierają taki sam wzór, jaki znajduje się z prawej strony? Dopiero jako kolejne pytanie o kształty. Ile jest wśród nich kwadratów? Preferuję zadania, w których należy wyodrębnić, wskazać szczegóły.

• Kłopot mam także z zadaniami skupionymi na wyszukiwaniu podobieństw.
• Pomoże mi podpowiedź – odszukaj (element, przedmiot), który jest inny/różni się od wcześniej oglądanego. Ewentualnie propozycja zadania polegającego na wyszukiwaniu różnic.

• Zdarza się, iż mam problem z podaniem nazwy określonego obrazka lub przedmiotu.
• Znacznie łatwiej jest mi wybrać ze zbioru obrazków ten, którego nazwa została podana. Czyli preferuję polecenia: „Wskaż obrazek, na którym przedstawiony jest … (nazwa przedmiotu), niż – Podaj nazwę określonego obrazka.” Szczególnie kiedy jestem przedszkolakiem lub uczniem w I, II lub III klasie.

• Czasami mam problem ze zrozumieniem relacji między poszczególnymi elementami na obrazkach sytuacyjnych, a dodatkowo mocno może mnie rozpraszać wyróżniający się na nim drobny szczegół, który zupełnie nie ma znaczenia dla określonej sytuacji, np. rozmowa dwóch osób na temat książki i z boku leżąca duża, czerwona piłka. Swoją uwagę zwrócę głównie na piłkę.
• Usytuowanie najważniejszych elementów na obrazku po prawej stronie oraz wyróżnienie ich wyraźniejszym, kontrastowym konturem znacznie ułatwi mi analizę ilustracji pod kątem relacji między poszczególnymi elementami. Najlepszym rozwiązaniem byłoby umieszczenie na szarym tle kolorowych elementów.

• Trudności sprawia mi również nauka czynności, które składają się z sekwencji ruchów, szczególnie na pierwszym etapie nauki. Mam problem z zapamiętaniem poszczególnych sekwencji oraz ich kolejności. Działam chaotycznie, często się denerwuję i szybko rezygnuję, gdyż nie wiem nad czym powinienem popracować, co robię źle. Podzielenie złożonych czynności na poszczególne etapy i kilkakrotne ich przećwiczenie etap po etapie bardzo by mi pomogło. Świetnie, gdyby każdy etap nauczyciel najpierw zademonstrował, następnie zaobserwował, czy wykonuję go poprawnie, dał czas na kilkakrotne powtórzenie i dopiero wówczas przeszedł do kolejnego etapu, łącząc go z pierwszym.

9. Moje emocje a działanie.

• Moje pełne zaangażowanie w działanie nie jest determinowane pragmatycznym podejściem, ale odczuciem emocjonalnego sensu. Dlatego często jest ono spontaniczne oparte na wyobraźni, pasji.
• Nie lubię postępować zgodnie z instrukcją i utartymi schematami. Mam tendencję do wyobrażania sobie końcowych rezultatów i wówczas intuicyjnie robię to, co wydaje się odpowiednie. Nie zawsze mam rację, ale mocno bronię swojego stanowiska, używając według mnie racjonalnych argumentów.
• Potrzebuje ruchu do uczenia się, kiedy coś mnie zaciekawi zarówno w kontekście fizycznym, jak i emocjonalnym jestem ekspresywny, działam spontanicznie z dużą ilością energii, gestykulacją, podskokami. Niestety czasami jest to sporo tzw. „pary w gwizdek”.
• Szybko rozumiem i „zapalam się” do nowych pomysłów, ale działam dość chaotycznie, gdyż w przypływie silnych emocji mam problem z racjonalnym zachowaniem porządku, postępowaniem krok po kroku. Dążąc do szybkiego osiągnięcia efektu końcowego, najchętniej w działaniu pominąłbym kilka 😊nudnych etapów.
• Moje emocje może nieco „ostudzić” ton, natężenie głosu nauczyciela. Ostry ton i podniesiony głos budzi mój niepokój, czuję się wtedy mało bezpiecznie, wycofuję się z działania, czasem pojawia się lęk. Wówczas czekam tylko, kiedy zadzwoni dzwonek.
• W mniejszym stopniu rozumiem i potrafię zinterpretować emocje przesyłane drogą wzrokową. Dlatego dziwię się, dlaczego ktoś płacze lub głośno się śmieje oglądając pewne sceny w filmie, na obrazku i nie potrafi tego racjonalnie wytłumaczyć. Czasem mnie to irytuje i pozwalam sobie na niestosowny komentarz. Nie zawsze rozumie również emocje „wypisane” na twarzy rozmówcy.

• Kiedy jestem w dobrym nastroju, czuję się bezpiecznie potrafię na problem spojrzeć całościowo biorąc jednocześnie pod uwagę kontekst poznawczy i emocjonalny. Poszerza to zdecydowanie perspektywy jego rozwiązania.
• Najbardziej angażuję się w działania, w których dostrzegam emocjonalne odniesienie do własnej osoby, czyli kiedy może ono być źródłem satysfakcji, prestiżu, pochwały.

POWRÓT DO USTALENIA PROFILU