1. Najlepsze dla mnie miejsce w klasie.

Jako osobie z dominacją prawego oka, lewego ucha, lewej ręki i lewej nogi najwygodniej będzie w środkowym rzędzie (nie będą rozpraszały mnie dźwięki dobiegające z zewnątrz). Mogę też siedzieć w rzędzie od strony ściany, ale koniecznie z lewej strony ławki (wówczas podczas pisania nie będę przeszkadzał koleżance/koledze). Będę mógł również we właściwy sposób ułożyć zeszyt na ławce i w wygodny dla mnie sposób, pochylić go.

Kiedy koncentruję uwagę bardzo lubię poruszać swoją lewą nogą (macham, pukam, dotykam, huśtam stopę na czubkach palców, itp.). Często czynię to automatycznie, nieświadomie i im bardziej jestem zaangażowany, tym ruchy są gwałtowniejsze. Siedząc z lewej strony, nie będę przeszkadzał koleżance/koledze.

2. Sposób, w który lubię organizować rzeczy na ławce.

W klasach młodszych mam problem z rozpakowywaniem i pakowaniem tornistra. Często na ławce rzeczy układam jedna na drugiej, mam problem z ułożeniem ich w sekwencyjnym porządku. Całość tworzy wówczas chaotyczną górę i sporo czasu zabiera mi poszukiwanie potrzebnej w danej chwili rzeczy. Na jej znalezienie poświęcam całą uwagę i nie słucham wówczas nauczyciela.

Podpowiedź, co mam ułożyć jako pierwsze, drugie i kolejne bardzo mi pomoże, a dłuższa chwila na odszukanie właściwej rzeczy, pozwoli mi się skoncentrować na wysłuchaniu polecenia. Proszę powtarzaj to często, szczególnie w pierwszej klasie. Dużo czasu zajmuje mi również właściwe ułożenie zeszytu na ławce (dominacja lewej ręki i prawego oka). Często już podczas pracy wiele razy poprawiam jego nachylenie i mocno przechylam głowę. Proszę nie zmieniaj mi tego ułożenia nawet, jeśli zeszyt jest bardzo mocno nachylony. Nie jestem w stanie również siedzieć prosto, a takie często otrzymuję polecenie. Najlepiej mi się pracuje, gdy zeszyt mam mocno pochylony w prawą stronę.

🙂 – Powyższe uwagi dotyczą (szczególnie) przedszkolaków i uczniów w klasach I – III.

3. Co najlepiej buduje mój dobry nastrój i pozytywne nastawienie na początku lekcji?

• Mój dobry nastrój buduje – dobry nastrój nauczyciela, który bardzo szybko mi się udziela.
• Lubię również, kiedy lekcja rozpoczyna się w nietypowy sposób, niespodzianką lub intelektualną rozgrzewką pobudzającą kreatywne myślenie, np. pytaniem: Jak by to było, gdyby to było ciche, falujące, niewidzialne, nadgryzione, itd.?
• Pozytywnie na mój nastrój wpływa również cicha muzyka o charakterze emocjonalnym, ewentualnie śpiew ptaków.
• Nie lubię natomiast, gdy już na początku lekcji nauczyciel dyktuje dużo poleceń, lekcja rozpoczyna się cichym odczytaniem fragmentu czytanki lub innego tekstu.
• Niestety niepowodzenia w pierwszej części lekcji bardzo mnie zniechęcają i mam problem z koncentracją uwagi. Mogę być wtedy drażliwy, płaczący, poddenerwowany.

4. Co mi pomaga podczas odpowiedzi?

• W związku z dominacją lewego ucha jestem narażony na pojawienie się bloków emocjonalnych podczas odpowiedzi, szczególny problem dotyczy jej rozpoczęcia, sformułowania pierwszych zdań. Zapominam słów, mogę wielokrotnie powtarzać ten sam wyraz (próbując przypomnieć sobie kolejny). Po każdym powtórzeniu denerwuję się coraz bardziej. Niestety podpowiedź ustna nauczyciela przy silnych emocjach nie pomaga mi, po prostu jej „nie rozumiem” szczególnie, jeśli nauczyciel mówi podniesionym głosem i dodaje, np. „Czy możesz już zacząć odpowiadać, wszyscy czekamy”.
• Pomaga mi natomiast możliwość korzystania podczas odpowiedzi z prezentacji lub ilustracji, które ułatwiają jej porządkowanie i zbieranie myśli.
• Lubię również pytania, które pozwalają mi wykorzystać moją wyobraźnię.
• Preferuje odpowiedzi od ogółu do szczegółów. Uwaga nauczyciela już na początku wypowiedzi: „Proszę przejdź od razu do konkretów” bardzo mi utrudnia sformułowanie pierwszych zdań.
• Pomaga mi możliwość manipulowania drobnym przedmiotem w lewej ręce, czyli wspornikiem ułatwiającym koncentrację uwagi.

5. W jaki sposób najlepiej zaciekawić mnie nowym tematem lekcji?

• Jako osoba z dominacją lewego ucha w pierwszej chwili zupełnie nieświadomie zwracam uwagę na zabarwienie emocjonalne wypowiedzi, zamiast na jej treść. Stąd tematem można mnie zaciekawić odpowiednią intonacją głosu: mówiąc nieco przyciszonym głosem, przedłużając artykulację ważnych wyrazów, można je nawet powtórzyć, wzbogacając wypowiedź adekwatną mimiką twarzy.
• Bardzo lubię, kiedy lekcja rozpoczyna się w inny, niekonwencjonalny sposób, np.: melodią i na jej podstawie mamy sformułować temat; rozgrzewką intelektualną; kartami DIXIT; ciekawym opisem – Jak by to było, gdyby to było głośne, kolczaste, szybkie, niedokończone, itd.?
• Moje zaciekawienie budzi również temat niespodzianka, np.: nietypowa aranżacja sali; dziwne przedmioty na ławce, które znajdujemy po wejściu do klasy; skrzynia z niespodzianką na biurku nauczyciela; ciekawy zapach i budowanie z nim skojarzeń, itd.

6. W jaki sposób lubię (na pierwszym etapie) zapoznać się z nowym materiałem?

• Bardzo lubię zapoznać się z nowym materiałem na swój sposób. Najczęściej książkę, tekst lub inny dokument lubię najpierw przekartkować, pobieżnie przejrzeć oglądając ilustracje, próbując powiązać je z fragmentami tekstu, odczytując tytuły poszczególnych rozdziałów, czasem zerkam na zakończenie.
• Skupienie uwagi na czytanym tekście ułatwia mi usytuowanie go z prawej strony kartki. Wspomniany sposób rozmieszczenia tekstu wpływa również pozytywnie na zrozumienie jego treści. Jeśli natomiast ilustracje są ważniejsze w określonym materiale, to one powinny zajmować miejsce po lewej stronie. Proszę pamiętaj o tym, przygotowując dla mnie karty pracy.
• Często podczas czytania podkreślam lub zaznaczam w inny sposób ważne fragmenty. Oczywiście, gdy od razu były wyróżnione np. (kolorem, podkreśleniem, inną czcionką, ramką, tłem, itp.) byłoby mi znacznie, znacznie łatwiej, byłoby super 😊.
• Trudne, nowe wyrazy lubię odczytać głośno, czasem kilkakrotnie je powtarzam, próbuję je przegłoskować.
• Bardzo nie lubię obszernych tekstów do czytania pozbawionych ilustracji i wyróżnień.

7. Co ułatwia mi koncentrację uwagi?

• Synchroniczne poruszanie się w tempie wypowiadania słów przez rozmówcę (np. kołysanie się, machanie nogą, potakiwanie głową) pomaga mi skoncentrować uwagę ilepiej zrozumieć jego wypowiedź.
• Bardzo dobrze pobudza i ukierunkowuje na słuchanie cały mój układ słuchowy chwila muzyki, w której występują zmiany natężenia i barwy dźwięku z przewagą dźwięków wysokich np. skrzypce, utwór „Cztery pory roku – Wiosna” Antonio Vivaldiego byłby super. Modulacja, zmiana natężenia głosu nauczyciela (jeśli nie jest nadużywana) również ułatwia mi skierowanie uwagi na właściwe działanie.

• Aktywność ruchowa skupiona na problemie będącym przedmiotem lekcji, np.: przedstawienie (tematu lekcji) w formie rzeźby, symulacji, modelu, wykonanie doświadczenia, zmierzenie odległości, opracowanie plakatu, itp. bardzo pozytywnie wpływa na moją koncentrację uwagi.
• Ogólnie lubię, kiedy coś się dzieje, zmienia się, trzeba coś obserwować za chwilę słuchać, przedstawić, omówić i robię to ja, a nie jestem tylko biernym obserwatorem.
• Łatwiej jest mi również skoncentrować uwagę na krótkich zadaniach, gdzie szybko widoczny jest efekt końcowy, sukces.
• Szybciej zwracam uwagę na informację, która przedstawiona jest w najbardziej konkretny sposób, szczególnie poprzez wskazanie możliwości jej zastosowania i łączy się z moimi emocjami, (np. z pewnością to polubisz, wykorzystanie tej rzeczy przyniesie ci radość, itd.).
• W przypadku materiału obrazkowego po pierwsze zwrócę uwagę na różnice, czyli polecenie: „…Proszę wyszukaj figury, przedmioty, które różnią się od wcześniej oglądanych lub pokaż, zaznacz wszystkie różnice między obrazkami” ułatwią mi skierowanie uwagi na zadanie. Szczególnie jest to ważne, kiedy ilustracja znajduje się w moim prawym polu widzenia.

• Niestety kiedy podczas lekcji niewiele się dzieje, a cała aktywność jest skupiona na cichym czytaniu długiego, jednolitego tekstu, chcąc skoncentrować uwagę, bujam się na krześle, odwracam, bawię drobnymi przedmiotami (pukam, pstrykam), szuram nogami pod ławką lub zagaduję osoby siedzące obok.

8. Co sprawia mi największe problemy, a co ułatwia działanie podczas lekcji?

• Nieco wolniej reaguję na polecenia słowne, gdyż potrzebuję odrobinę (ok. 0,4-0,9 milisekundy) więcej czasu na ich percepcję, niż osoby z dominacją prawego ucha.
• Zaznacz wyższą intonacją głosu rzeczy najważniejsze, szybciej zwrócę uwagę na ważne słowa.
• Problem sprawiają mi również pytania, które dotyczą tylko kształtów.
• Wprowadzenie polecenia poprzedzającego pytanie właściwe, opartego na mojej mocnej stronie tj., ujmowaniu szczegółów, ułatwiłoby mi podjęcie pracy np. polecenie – Wskaż elementy, które zawierają taki sam wzór, jaki znajduje się z prawej strony. Jako następne pytanie o kształt. Ile jest wśród nich kwadratów?

• Kłopot mam również z zadaniami skupionymi na wyszukiwaniu podobieństw.
• Pomoże mi podpowiedź – odszukaj (element, przedmiot, kształt, itp.), który jest inny/różni się od wcześniej oglądanego, ewentualnie propozycja zadania polegającego na wyszukiwaniu różnic.

• Na lekcjach wychowania fizycznego mogę mieć duże kłopoty z wykonaniem ćwiczeń wymagających synchronicznej pracy oka – ręki – nogi (czyli wszystkie ćwiczenia z przyborami, wykonywane na przyrządach), łączone z wykonaniem slalomu, kozłowaniem piłki, rzutu do kosza oraz inne gry wymagające precyzyjnego podania, złapania piłki, wykonania sekwencji ruchów.
• Porządkujący komentarz nauczyciela z użyciem słów: pierwszy krok, drugi krok lub po pierwsze, po drugie w trakcie wykonywania kolejnych sekwencji oraz możliwość jednoczesnego, najlepiej kilkukrotnego ich powtórzenia wraz z nauczycielem, bardzo mi pomaga. Również głośne odczytanie, krótkiej ujętej w syntetyczne punkty instrukcji ułatwiłoby moje działanie. Ogólnie potrzebuję zdecydowanie większej liczby powtórzeń, abym mógł prawidłowo wykonać wspomniane ćwiczenia.

• Mam duży problem ze zrozumieniem i prawidłowym wykonaniem poleceń wieloczłonowych. Wymagają one bowiem umiejętności zapamiętania, a następnie zaplanowania w odpowiedniej kolejności poszczególnych działań. Niestety moje niższe umiejętności w zakresie sekwencyjności (determinowane preferencyjnym, prawo-półkulowym sposobem interpretacji) skutkują często pominięciem lub zmianą kolejności wykonania niektórych czynności ujętych w wieloczłonowych poleceniach. Utrudnia to, a czasem uniemożliwia prawidłowe ich wykonanie. Siedzę wówczas i nic nie robię, gdyż nie pamiętam jakie działanie powinienem podjęć. Zdarza się, że zaczynam od końca ponieważ pamiętam tylko ostatnie.
• Kierowanie do mnie jedno – dwuczłonowych poleceń lub podzielenie wieloczłonowego polecenia na kilka odrębnych, zdecydowanie pomogłoby mi wykonać zadanie. Najlepiej, gdyby kolejne polecania pojawiały się po wykonaniu pierwszego.

• Zdarza się, iż mam problem z podaniem nazwy określonego obrazka lub znajdującego się na nim elementu.
• Znacznie łatwiej jest mi wybrać ze zbioru obrazków ten, którego nazwa została podana. Czyli preferuje polecenia: „Wskaż obrazek, na którym przedstawiony jest (nazwa przedmiotu)” niż, „Podaj nazwę obrazka lub elementu, który na nim się znajduje”. To jest szczególnie ważne, kiedy jestem przedszkolakiem lub uczniem w I, II lub III klasie.

• Czasami mam problem ze zrozumieniem relacji między poszczególnymi elementami na obrazkach sytuacyjnych, a dodatkowo mocno może mnie rozpraszać wyróżniający się na nim drobny szczegół, który zupełnie nie ma znaczenia dla określonej sytuacji, np. rozmowa dwóch osób na temat książki i z boku leżąca duża, czerwona piłka. Swoją uwagę zwrócę głównie na piłkę.
• Usytuowanie najważniejszych elementów po prawej stronie ilustracji oraz wyróżnienie ich wyraźniejszym, kontrastowym konturem znacznie ułatwi mi analizę ilustracji pod kątem relacji między poszczególnymi elementami. Najlepszym rozwiązaniem byłoby umieszczenie na szarym tle kolorowych elementów.

• Trudności sprawia mi również nauka czynności, które składają się z sekwencji ruchów, szczególnie na pierwszym etapie nauki. Mam problem z zapamiętaniem poszczególnych sekwencji oraz ich kolejności. Działam chaotycznie, często się denerwuję i szybko rezygnuję, gdyż nie wiem nad czym powinienem popracować, co robię źle.
• Podzielenie złożonych czynności na poszczególne etapy i kilkakrotne ich przećwiczenie etap po etapie bardzo by mi pomogło. Świetnie, gdyby każdy etap nauczyciel najpierw zademonstrował, następnie zaobserwował, czy wykonuję go poprawnie, dał czas na kilkakrotne powtórzenie i dopiero wówczas przeszedł do kolejnego etapu, łącząc go z pierwszym.

9. Moje emocje a działanie.

• Moje pełne zaangażowanie w działanie nie jest determinowane pragmatycznym podejściem, ale odczuciem emocjonalnego sensu. Dlatego często jest ono spontaniczne oparte na własnej intuicji, wyobraźni i pasji.
• Najbardziej do działania pobudzają mnie nowości, niespodzianki oraz zasada 3xE (energia, entuzjazm, empatia). Świetnie, gdyby razem ze mną rozpoczął pracę nauczyciel entuzjasta.
• Kiedy coś mnie zaciekawi, próbuję z nauki uczynić dobrą zabawę, np.: śmieszne skojarzenia, super dźwięki, ciekawe interpretacje ruchowe i wówczas potrafię z pozytywną energią długo działać. Wtedy też znacznie lepiej zapamiętuję nowy materiał.
• Informacje słuchowe są dla mnie najsilniejszym i najbardziej wiarygodnym źródłem przekazywanych emocji. Stąd czasem jest mi trudno podać racjonalne wytłumaczenie mojego zachowania, np. dlaczego się śmieje lub płaczę podczas słuchania ciekawego, pełnego akcji opowiadania. Nie potrafię podać faktów uzasadniających moje stanowisko szczególnie, gdy zdarzenie wywołuje u mnie silne emocje.

• Dlatego również duży wpływ na mój nastrój i działanie mają negatywne słowa zarówno nauczyciela, jak i kolegów. Ciągła krytyka wyrażona dosadnymi określeniami, np.: beznadziejnie, fatalnie, już gorzej być nie mogło, ale dno powoduje, iż wycofuję się już na początku pracy.
• Czasem mam problem z interpretacją emocji „wypisanych” na twarzy rozmówcy, znacznie łatwiej jest mi je zrozumieć, gdy o nich opowie.
• Kiedy jestem w dobrym nastroju, czuje się bezpiecznie potrafię na problem spojrzeć całościowo, biorąc jednocześnie pod uwagę kontekst poznawczy i emocjonalny. Poszerza to zdecydowanie perspektywy jego rozwiązania. Czasem niestety czyni mnie niezrozumiałym dla innych i wówczas łatwo się irytuję.
• Szybko się „zapalam” do działania, ale często jest to „słomiany zapał”. Trudno jest mi utrzymać motywację do pracy przez dłuższy czas szczególnie, gdy nie pojawiają się widoczne efekty i nie jest ono w obszarze moich zainteresowań.
• Bardzo paraliżuje moje działanie brak bezpieczeństwa i poczucie zagrożenia, które może być spowodowana: wyśmiewaniem, krytyką ze strony kolegów, ostrym tonem głosu nauczyciela, presją czasu, presją chęci osiągnięcia sukcesu oczekiwanego przez rodziców, itd… Najczęściej wówczas wycofuję się, przestaję działać, zamykam się w sobie. Spóźnione słowa zachęty już do mnie nie docierają.

POWRÓT DO USTALENIA PROFILU