1. Najlepsze dla mnie miejsce w klasie.

Jako osobie z dominacją lewego oka, lewego ucha i prawej ręki najwygodniej będzie w środkowym rzędzie (nie będą rozpraszały mnie dźwięki dobiegające z zewnątrz i najlepiej będę mógł skupić wzrok na nauczycielu oraz tablicy).

Natomiast jako osoba z dominacją lewej nogi najlepiej, jeśli będę siedział z lewej strony ławki. Często bowiem koncentrując uwagę lubię poruszać lewą nogą, np.: bujam stopę na czubkach palców, wkręcam piętę w podłogę, macham lewą nogą założoną na prawą, itp.. Siedząc z lewej strony nie będę przeszkadzał koleżance/koledze.

2. Sposób, w który lubię organizować rzeczy na ławce.

Swoje rzeczy lubię układać z prawej strony ławki, wówczas łatwiej jest mi po nie sięgnąć. Nie mam problemu z ułożeniem ich w określonym porządku, jeśli zostanie on wcześniej podany. Natomiast wolę, kiedy wszystkie są rozłożone swobodnie. Wspomniany sposób ułożenia pomaga mi skoncentrować uwagę. Nie muszę się rozpraszać na poszukiwaniu określonego przedmiotu, po prostu mam go w zasięgu ręki i działam.Idealny porządek na ławce, schemat nie jest dla mnie, stanowi ograniczenie.

3.  Co najlepiej buduje mój dobry nastrój i pozytywne nastawienie na początku lekcji?

• Moja prawa, dominująca półkula jest bardzo empatyczna, szybko mi się „udziela” nastrój nauczyciela. Jego dobry nastrój, buduje mój dobry nastrój, natomiast zły powoduje nieuświadomiony lęk, utrudnia koncentrację uwagi.
• Moje dominujące, lewe ucho „lubi”, gdy wstępnej części lekcji towarzyszy cichy podkład muzyczny lub chwila ciszy.
• Dobry nastrój buduje również sukces odniesiony na poprzedniej lekcji.
• Bardzo go natomiast pogarsza wysoki, podniesiony ton głosu nauczyciela, nawet wówczas, gdy w ten sposób zwraca się do innych osób, a nie bezpośrednio do mnie.

4. Co mi pomaga podczas odpowiedzi?

• W związku z dominacją lewego ucha jestem narażony na pojawienie się bloków emocjonalnych podczas odpowiedzi, szczególny problem dotyczy jej rozpoczęcia, sformułowania pierwszych zdań. Zapominam wówczas słów, mogę wielokrotnie powtarzać ten sam wyraz (próbując przypomnieć sobie kolejny). Po każdym powtórzeniu denerwuję się coraz bardziej.
• Niestety podpowiedź ustna nauczyciela przy silnych emocjach nie pomaga mi, po prostu jej nie rozumiem.
• Przy dużym zdenerwowaniu mówię niepłynnie, ciągle się zatrzymuję i powtarzam samogłoskę, najczęściej przedłużone aaa lub eeee.
• Pomaga mi natomiast możliwość korzystania podczas odpowiedzi z prezentacji lub ilustracji, jak również manipulowanie drobnym przedmiotem w prawej ręce tzw. wspornikiem ułatwiającym koncentrację uwagi. Jeśli przeszkadza pstrykający długopis, zamień go proszę na ołówek, temperówkę, gumkę myszkę lub inny drobny przedmiot.

• Podczas odpowiedzi lubię się poruszać, staję na palcach, kołyszę się, kręcę. Kiedy odpowiadam stojąc obok ławki potrafię kilka razy usiąść, ponownie wstać. Bardzo często robię to całkiem nieświadomie.

5. W jaki sposób najlepiej zaciekawić mnie nowym tematem lekcji?

• Jako osoba z dominacją lewego ucha w pierwszej chwili zupełnie nieświadomie zwracam uwagę na zabarwienie emocjonalne wypowiedzi, zamiast na jej treść. Stąd tematem można mnie zaciekawić mówiąc tajemniczym głosem, przedłużając artykulację ważnych wyrazów, powtarzając je z jednoczesnym wzbogaceniem wypowiedzi adekwatną mimiką twarzy (tak jak dzieci próbujemy zaciekawić treścią bajki: „Dawno, dawno temu…:)”.
• Bardzo lubię również, kiedy lekcja rozpoczyna się w inny, niekonwencjonalny sposób, np. melodią i na jej podstawie mamy sformułować temat.
• Ciekawym sposobem są również rozgrzewki intelektualne, zabawy kartami DIXIT, intrygujące pytania, wykorzystanie metody paradoksu lub nazwy działań, np.: w poszukiwaniu kolejnego wymiaru, chmura w butelce.

6. W jaki sposób lubię (na pierwszym etapie) zapoznać się z nowym materiałem?

• Lubię kiedy mogę zrobić to w dowolny, nie narzucony z góry przez nauczyciela sposób. Z reguły najpierw tekst, książkę inny materiał wolę przekartkować, ogólnie się z nim zapoznać, oglądam ilustracje, odczytuję tytuły poszczególnych rozdziałów, wybrane fragmenty, podpisy pod ilustracjami, czasem zakończenie.
• Lubię kiedy nauczyciel polecając zapoznanie się z tekstem używa słów – wyobraźcie sobie i jednocześnie nawiązuje do wcześniej poznanych treści, np. „…zwróćcie uwagę w wierszu pojawią się wcześniej poznane słowa” i wymienia tzw. słowa klucze.
• Bardzo pomaga mi również podkreślenie lub zaznaczenie w inny sposób ważnych fragmentów.
• W celu „zakotwiczenia” i zapamiętania nowych rzeczy bardzo lubię mówić o tym, co właśnie poznaję. Preferuję pracę w grupach, gdzie wszystko można „przegadać”.
• Niechętnie natomiast przygotowuję notatki, wolę metodę Kół czytelniczych, mapy myśli lub ogólny plan w kilku punktach.
• W celu uporządkowania mojego działania (jeśli jest to ważne dla przebiegu lekcji) pomagają mi słowa nauczyciela: po pierwsze, po drugie, po trzecie, itd., zamiast słów przedtem, teraz, potem, następnie.

7. Co ułatwia mi koncentrację uwagi?

• Swoją uwagę zdecydowanie szybciej koncentruję kiedy jestem w ruchu lub oczekuję na niespodziankę, np.: materiały pozostawione na ławce, do których przez moment nie można zaglądać; chwila ciszy, kiedy siedzimy z zamkniętymi oczami i czekamy na niespodziankę; ciekawe rekwizyty, itp..
• Skupienie uwagi na słowach nauczyciela oraz lepsze ich zrozumienie ułatwia mi lekkie, synchronicznie kołysanie/bujanie się, machanie nogą, potakiwanie głową zgodnie z rytmem wypowiadania przez niego słów. Kiedy jest głośno w klasie, a ja próbuję zrozumieć, co nauczyciel mówi, czasem zupełnie nieświadomie, robię to bardzo intensywnie.

• Podczas rozwiązywania zadań lub wykonywania ćwiczeń wymagających szczególnej koncentracji uwagi zaczynam bawić się drobnym przedmiotem. Niestety często jest to długopis, którym intensywnie pstrykam lub ołówek, którym pukam i przeszkadzam innym. Proszę podaj mi wówczas inny drobny przedmiot, bym mógł nim manipulować, to bardzo pomaga mi skoncentrować uwagę.

• Lubię kiedy podczas pracy towarzyszy mi muzyka z przewagą dźwięków wysokich (skrzypce, pianino, flet piccolo, dzwonki, ksylofon).
• Niestety kiedy podczas lekcji niewiele się dzieje, nudzę się, chcąc skoncentrować uwagę potrafię wstać z ławki podskoczyć parę razy, spacerować po klasie, a w wersji łagodniejszej kręcę się, odwracam, szukam czegoś intensywnie w plecaku lub bawię się telefonem.

8. Co sprawia mi największe problemy, a co ułatwia działanie podczas lekcji?

• Nieco wolniej reaguję na polecenia słowne, gdyż potrzebuję odrobinę (ok. 0,4-0,9 milisekundy) więcej czasu na ich percepcję, niż osoby z dominacją prawego ucha.
• Zaznacz wyższą intonacją głosu rzeczy najważniejsze, wówczas łatwiej zwrócę uwagę na ważne słowa.
• Ogromny problem sprawia mi precyzyjne rysowanie linii i zapisanie tekstu na gładkim papierze. Czasem zaczynam zapis od połowy strony lub kończę jedno zdanie prawie w połowie kartki. Spory kłopot sprawia mi również dokładne wycinanie nożyczkami wzdłuż wyznaczonej linii. Często zaczynam wycinać od drugiej (nieprawidłowej) strony i czynię to niedokładnie. Mam również trudności z mieszczeniem się w liniaturze.
• Możliwość zapisów w zeszycie z powiększoną liniaturą ewentualnie wykorzystanie podczas pisania zakładki, linijki lub złożonej kartki papieru, która byłaby umieszczona odrobinę poniżej zapisywanego tekstu bardzo by mi pomogła.

• Na lekcjach wychowania fizycznego mogę mieć duże kłopoty w grach, w których występują sekwencje ruchów, kozłowanie piłki, w ćwiczeniach z przyrządami, w rzutach do kosza, itp..
• Zastosowanie zasady stopniowania trudności (od najprostszych i najkrótszych sekwencji do coraz bardzie skomplikowanych i złożonych) bardzo by mi pomogło. Ocenianie wspierające w tym obszarze byłoby również wspaniałym rozwiązaniem. Jestem bowiem w stanie nauczyć się nawet skomplikowanych sekwencji, ale muszę mieć znacznie więcej czasu.

• Mam duży problem ze zrozumieniem i prawidłowym wykonaniem poleceń wieloczłonowych. Wymagają one bowiem umiejętności zapamiętania, a następnie zaplanowania w odpowiedniej kolejności poszczególnych działań. Niestety moje niższe umiejętności w zakresie sekwencyjności (determinowane preferencyjnym, prawopółkulowym sposobem interpretacji) skutkują często, pominięciem lub zmianą kolejności wykonania, niektórych działań ujętych w wieloczłonowych poleceniach. Utrudnia to, a czasem uniemożliwia prawidłowe wykonanie zadania. Wówczas siedzę i nic nie robię, gdyż nie pamiętam od czego mam zacząć. Ewentualnie zaczynam od końca, ponieważ pamiętam tylko ostatnie polecenie.
• Kierowanie do mnie jedno – dwuczłonowych poleceń lub podzielenie wieloczłonowego polecenia na kilka odrębnych, zdecydowanie pomogłoby mi wykonać zadanie. Najlepiej, gdyby kolejne polecanie pojawiało się po wykonaniu pierwszego.

• Podczas wyodrębniania szczegółów, które wypełniają kontury obiektów mogę popełniać błędy szczególnie, jeśli jest ich dużo i są do siebie podobne.
• Znacznie łatwiej jest mi wykonać zadanie polegające na otoczeniu określonych przedmiotów, obiektów zewnętrznymi konturami lub połączeniu kilku elementów w całość.

• Zdarza się, iż mam problem z podaniem nazwy określonego obrazka lub elementu na obrazku.
• Znacznie łatwiej jest mi wybrać ze zbioru obrazków ten, którego nazwa została podana. Czyli preferuję polecenia: „Wskaż obrazek, na którym przedstawiony jest (nazwa przedmiotu)”; niż polecenia „Podaj nazwę przedmiotu przedstawionego na obrazku.” Szczególnie, kiedy jestem przedszkolakiem lub uczniem w I, II lub III klasie.

• Czasami mam problem ze zrozumieniem relacji między poszczególnymi elementami na obrazkach sytuacyjnych. Dodatkowo mocno może mnie rozpraszać wyróżniający się na nim szczegół, który nie ma znaczenia dla określonej sytuacji, np. rozmowa dwóch kolegów na temat bezpiecznego przechodzenia przez jezdnię i znajdujący się na jezdni sportowy model samochodu. Swoją uwagę zwrócę głównie na samochód i to z nim będę szukał powiązań sytuacyjnych.
• Umieszczenie najważniejszych elementów na obrazku po prawej stronie oraz wyróżnienie ich wyraźniejszym, kontrastowym konturem znacznie ułatwi mi analizę ilustracji pod kątem relacji między poszczególnymi elementami. Najlepszym rozwiązaniem byłoby umieszczenie najważniejszych elementów w kolorze na szarym tle.

• Pomijanie znaków diakrytycznych w literach podczas ich zapisu lub odczytywania stanowi błąd, który dość często popełniam. Preferując postrzeganie globalne mam problem ze skupieniem uwagi na szczegółach, stąd ich nie dostrzegam.
• Wyróżnienie znaków diakrytycznych poprzez, np.: inny kolor, pogrubienie, szczególnie na pierwszym etapie poznawania liter, znacznie by mi pomogło je dostrzec i zapamiętać.

9. Moje emocje a działanie.

• Moje pełne zaangażowanie w działanie nie jest determinowane pragmatycznym podejściem, ale odczuciem emocjonalnego sensu. Dlatego często jest ono spontaniczne oparte na własnej intuicji, wyobraźni i pasji.
• Najbardziej do działania pobudza mnie nowość, niespodzianka oraz zasada 3xE (energia, entuzjazm, empatia). Najlepiej, gdyby razem ze mną rozpoczął pracę nauczyciel entuzjasta.
• Kiedy coś mnie zaciekawi, próbuję z nauki uczynić dobrą zabawę, np.: śmieszne skojarzenia, ciekawe rysunki, super dźwięki i wówczas potrafię z pozytywną energią długo działać. Wtedy też znacznie lepiej zapamiętuję nowy materiał.
• Czasem jest mi trudno podać racjonalne wytłumaczenie mojego zachowania, np. dlaczego się śmieję lub płaczę na widok określonego obrazka, zdarzenia. Nie potrafię podać argumentów uzasadniających moje stanowisko szczególnie, gdy obraz, zdarzenie wywołuje u mnie silne emocje.
• Kiedy jestem w dobrym nastroju, spokojny, zaangażowany potrafię na problem spojrzeć z bardzo szerokiej, całościowej perspektywy, wzbogaconej o kontekst emocjonalny. Niestety czasem wywołuje to, niezrozumienie u innych osób.
• Nastrój i towarzyszące mi emocje mają znaczący wpływ na stopień zaangażowania w działanie oraz jego efekty. Zły nastrój „przyniesiony” z poprzedniej lekcji lub z domu może zupełnie sparaliżować moje działanie.
• Bywam impulsywny, mocno upieram się przy swoim zdaniu, choć mogę się mylić.
• Szybko się „zapalam” do działania, ale często jest to „słomiany zapał”. Trudno jest mi utrzymać motywację do pracy przez dłuższy czas szczególnie, gdy nie pojawiają się widoczne efekty i nie jest ona w obszarze moich zainteresowań.
• Bardzo paraliżuje moje działanie brak bezpieczeństwa i poczucie zagrożenia, które może być spowodowane: wyśmiewaniem, krytyką ze strony kolegów, ostrym tonem głosu nauczyciela, presją czasu, presją chęci osiągnięcia sukcesu oczekiwanego przez rodziców, itd.. Najczęściej wówczas wycofuję się, przestaję działać, zamykam się w sobie. Spóźnione słowa zachęty już do mnie nie docierają.

POWRÓT DO USTALENIA PROFILU