1. Najlepsze dla mnie miejsce w klasie.

Jako osobie z dominacją lewego oka, lewego ucha, lewej ręki i prawej nogi najwygodniej będzie w środkowym rzędzie (nie będą rozpraszały mnie dźwięki dobiegające z zewnątrz i najlepiej będę mógł skupić wzrok na nauczycielu oraz tablicy). Koniecznie powinienem siedzieć z lewej strony ławki (wówczas podczas pisania nie będę przeszkadzał koleżance/koledze).

2. Sposób, w który lubię organizować rzeczy na ławce.

W klasach młodszych mam problem z pakowaniem i rozpakowaniem plecaka.

Często układam rzeczy na ławce jedną na drugiej, kłopot bowiem sprawia mi rozmieszczenie ich w sekwencyjnym porządku. Całość tworzy wówczas chaotyczną górę i sporo czasu zabiera mi odnalezienie potrzebnej w danej chwili rzeczy. Na jej poszukiwanie kieruję całą uwagę i nie „potrafię” wówczas słuchać nauczyciela.

Podpowiedź, co mam ułożyć jako pierwsze, drugie i kolejne bardzo mi pomoże, a dłuższa chwila na odszukanie właściwej rzeczy, pozwoli się skoncentrować na wysłuchaniu zadania/polecenia. Proszę powtarzaj to często, szczególnie w pierwszej klasie.

Niestety pod koniec lekcji wszystkie rzeczy jednocześnie wrzucam do plecaka, co negatywnie wpływa na wygląd moich zeszytów i ćwiczeń. „Ubieranie” ich w sztywne okładki zmniejszyłoby poziom zniszczenia. Najlepszym sposobem natomiast byłoby pozostawianie aktualnie nieużywanych zeszytów i ćwiczeń w klasie.

🙂 – Końcowe uwagi dotyczą głównie przedszkolaków i uczniów w klasach I – III.

3. Co najlepiej buduje mój dobry nastrój i pozytywne nastawienie na początku lekcji?

• Moja prawa, preferencyjna półkula jest bardzo empatyczna i stąd szybko „udziela” mi się nastrój nauczyciela. Jego dobry nastrój, buduje mój dobry nastrój, natomiast zły nastrój nauczyciela powoduje lęk, wywołuje negatywne emocje, utrudnia koncentrację uwagi.
• Bardzo lubię, gdy lekcja rozpoczyna się rozgrzewką pobudzającą kreatywne myślenie, np. ćwiczeniem: Jak by to było, gdyby to było do góry nogami, gdyby to było smaczne, puszyste, kolczaste itd.?
• Włączenie na początku (w organizacyjnej części) lekcji cichego podkładu muzycznego (z energetyczną melodią), również świetnie buduje mój dobry nastrój.
• Niestety pierwsze niepowodzenia na początku lekcji mocno mnie zniechęcają i mam problem z koncentracją uwagi. Mogę być wtedy drażliwy, płaczliwy, poddenerwowany.

4. Co mi pomaga podczas odpowiedzi?

• W związku z dominacją lewego ucha jestem narażony na pojawienie się bloków emocjonalnych podczas odpowiedzi, szczególny problem dotyczy sformułowania kilku pierwszych zdań. Zapominam wówczas słów, mogę wielokrotnie powtarzać ten sam wyraz (próbując przypomnieć sobie kolejny). Po każdym powtórzeniu denerwuję się coraz bardziej.
• Niestety podpowiedź ustna nauczyciela przy silnych emocjach nie pomaga mi, po prostu jej „nie rozumiem”, gdyż moje lewe, dominujące ucho po pierwsze zwraca uwagę na zabarwienie emocjonalne i ton głosu nauczyciela, a nie na treść podpowiedzi. Szczególnie nasila się to wówczas, gdy towarzyszy mi duży stres, np. tak jak podczas odpowiedzi przy tablicy.
• W sytuacji, gdy jestem mocno zdenerwowany mówię bardzo niepłynnie, ciągle się zatrzymuję i powtarzam samogłoskę, najczęściej przedłużone a,a,a.
• Bardzo natomiast pomaga mi możliwość korzystania podczas odpowiedzi z prezentacji lub ilustracji.
• Dobrym rozwiązaniem jest również manipulowanie drobnym przedmiotem w lewej ręce, czyli wspornikiem ułatwiającym koncentrację uwagi. Jeśli przeszkadza pstrykający długopis, zamień go proszę na ołówek, temperówkę, gumkę myszkę lub inny drobny przedmiot.

5. W jaki sposób najlepiej zaciekawić mnie nowym tematem lekcji?

• Tematem można mnie zaciekawić wykorzystując intonację głosu np. mówiąc nieco przyciszonym głosem, przedłużając artykulację ważnych wyrazów, można je nawet powtórzyć, wzbogacając wypowiedź adekwatną mimiką twarzy (tak jak dzieci próbujemy zaciekawić treścią bajki „. dawno, dawno temu… :)”).
• Bardzo lubię również, kiedy lekcja rozpoczyna się w inny, niekonwencjonalny sposób np. melodią i na jej podstawie mamy sformułować temat.
• Rozgrzewki intelektualne, zabawy kartami DIXIT, intrygujące pytania lub nazwy działań, np.: dyfrakcja na chusteczkach, chmura w butelce, również są super pomysłem na zaciekawienie mnie nowym tematem.

6. W jaki sposób lubię (na pierwszym etapie) zapoznać się z nowym materiałem?

• Lubię kiedy najpierw zagadnienie jest ujmowane w sposób globalny, jako zintegrowana całość, a dopiero z całości trzeba wyodrębniać szczegóły, czyli najpierw ogólny plan, a następnie w podpunktach wyłaniamy szczegóły.
• Kiedy zapoznaję się z lekturą lub tekstem w podręczniku najpierw wolę go przekartkować, pooglądać ilustracje, odczytać tytuły poszczególnych rozdziałów.
• Lubię kiedy nauczyciel polecając zapoznanie się z tekstem używa słów – wyobraźcie sobie i jednocześnie nawiązuje do wcześniej poznanych treści, np. „…zwróćcie uwagę w wierszu pojawiają się wcześniej poznane słowa” i wymienia tzw. słowa klucze.
• Analizę materiału chętnie zaczynam od rzeczy, które mnie szczególnie zainteresowały, nie po kolei, tak jak często dzieje się to w klasie, np. czytam interesujący mnie fragment tekstu, a nie od początku, jak polecił nauczyciel.
• W celu uporządkowania mojego działania pomagają mi słowa po pierwsze, po drugie, po trzecie, zamiast słów przedtem, teraz, potem, następnie.

7. Co ułatwia mi koncentrację uwagi?
   • Bardzo dobrze pobudza i ukierunkowuje na słuchanie cały mój układ słuchowy chwila muzyki, w której występują zmiany natężenia oraz barwy dźwięku z przewagą dźwięków wysokich, np. skrzypce. Utwór „Cztery pory roku – Wiosna” Antonio Vivaldiego byłby super.
   • Skupienie uwagi na słowach nauczyciela oraz lepsze ich zrozumienie ułatwia mi lekkie, synchronicznie kołysanie się, machanie lewą nogą, potakiwanie głową zgodnie z rytmem wypowiadania przez niego słów.
   • Lepiej koncentruję uwagę na zadaniach, które są poprzedzone drobną aktywnością, np.: rozpakowywaniem czegoś, otwieraniem, wyjmowaniem, przekładaniem, itp.
   • Patrząc na różne elementy na obrazkach szybciej zwrócę uwagę na podobieństwa. Pomoże mi podpowiedź „…Odszukaj (element, przedmiot, kształt, itp.) podobny do tego, który wcześniej oglądaliśmy.”
   • Odszukiwanie różnic w obrazkach będzie dla mnie łatwiejsze, kiedy zostaną one ułożone po mojej prawej stronie lub będą znajdowały się po prawej stronie kartki
   • Swoją uwagę zdecydowanie szybciej koncentruję, gdy jestem w ruchu. Natomiast kiedy nie mogę przemieszczać się po klasie, proszę pozwól mi się „bawić” piłką gniotką, plasteliną lub innym małym przedmiotem, szczególnie wtedy, gdy mam bardzo uważać i intensywnie myśleć. Czasem pomaga mi również malowanie „bohomazów” na kartce.

• W sytuacji, gdy nie mogę tego czynić kręcę się, odwracam, wstaję z ławki, szukam czegoś w plecaku lub bawię się telefonem.

8. Co sprawia mi największe problemy, a co ułatwia działanie podczas lekcji?

• Nieco wolniej reaguję na polecenia słowne, gdyż potrzebuję odrobinę (ok. 0,4-0,9 milisekundy) więcej czasu na ich percepcję, niż osoby z dominacją prawego ucha. Zaznacz wyższą intonacją głosu rzeczy najważniejsze, wówczas łatwiej zwrócę uwagę na ważne słowa.
• Mam duży problem ze zrozumieniem i prawidłowym wykonaniem poleceń wieloczłonowych. Wymagają one bowiem umiejętności zapamiętania, a następnie zaplanowania w odpowiedniej kolejności poszczególnych działań. Niestety moje niższe umiejętności w zakresie sekwencyjności (determinowane preferencyjnym, prawopółkulowym sposobem interpretacji) skutkują często, pominięciem lub zmianą kolejności wykonania, niektórych działań ujętych w wieloczłonowych poleceniach. Utrudnia to, a czasem nawet uniemożliwia prawidłowe wykonanie zadania. Wówczas siedzę i nic nie robię, gdyż nie pamiętam od czego mam zacząć, ewentualnie zaczynam od końca, ponieważ pamiętam tylko ostatnie polecenie.
• Kierowanie do mnie jedno – dwuczłonowych poleceń lub podzielenie wieloczłonowego polecenia na kilka odrębnych, zdecydowanie pomogłoby mi wykonać zadanie. Najlepiej, gdyby kolejne polecanie pojawiło się po wykonaniu pierwszego.

• Pomijanie znaków diakrytycznych w literach podczas ich zapisu lub odczytywania stanowi błąd, który dość często popełniam. Preferując postrzeganie globalne mam problem ze skupieniem uwagi na szczegółach, stąd ich nie dostrzegam.
• Wyróżnienie znaków diakrytycznych poprzez, np.: inny kolor, pogrubienie, szczególnie na pierwszym etapie poznawania liter, znacznie by mi pomogło je dostrzec i zapamiętać.

• Podczas wyodrębniania szczegółów, które wypełniają kontury obiektów mogę popełniać błędy szczególnie, jeśli drobnych elementów jest dużo i są do siebie podobne.
• Znacznie łatwiej jest mi wykonać zadanie polegające na otoczeniu określonych przedmiotów, obiektów zewnętrznymi konturami lub połączeniu kilku elementów w całość.

• Zdarza się, iż mam problem z podaniem nazwy określonego obrazka lub elementu na obrazku.
• Znacznie łatwiej jest mi wybrać ze zbioru obrazków ten, którego nazwa została podana. Czyli preferuję polecenia:” …Wskaż obrazek, na którym przedstawiony jest (nazwa przedmiotu)”; niż polecenia „Podaj nazwę przedmiotu przedstawionego na obrazku.” Szczególnie, kiedy jestem przedszkolakiem lub uczniem w I, II lub III klasie.

• Czasami mam problem ze zrozumieniem relacji między poszczególnymi elementami na obrazkach sytuacyjnych. Dodatkowo mocno może mnie rozpraszać wyróżniający się na nich szczegół, który nie ma znaczenia dla określonej sytuacji, np. rozmowa dwóch osób na temat książki i z boku leżąca duża, czerwona piłka. Swoją uwagę zwrócę głównie na piłkę i to z nią będę szukał powiązań sytuacyjnych.
• Umieszczenie najważniejszych elementów na obrazku po prawej stronie oraz wyróżnienie ich wyraźniejszym, kontrastowym konturem znacznie ułatwi mi analizę pod kątem relacji między poszczególnymi elementami znajdującymi się na obrazku. Najlepszym rozwiązaniem byłoby umieszczenie na szarym tle najważniejszych elementów w kolorze.

• Pewną trudność sprawia mi również nauka czynności, które składają się z sekwencji ruchów, szczególnie na pierwszym etapie nauki. Mam problem z zapamiętaniem poszczególnych sekwencji oraz ich kolejności. Działam chaotycznie, często się denerwuję i szybko rezygnuję, gdyż nie wiem, nad czym powinienem popracować, co robię źle.
• Podzielenie złożonych czynności na poszczególne etapy i kilkakrotne ich przećwiczenie, etap po etapie bardzo by mi pomogło. Świetnie, gdyby każdą czynność nauczyciel najpierw zademonstrował, następnie zaobserwował, czy wykonuję ją prawidłowo, przeznaczył czas na kilkakrotne powtórzenie i dopiero wówczas przeszedł do kolejnego etapu, łącząc go z pierwszym.

9. Moje emocje a działanie.

• Często moje działanie jest spontaniczne oparte na własnej intuicji, wyobraźni i emocjach.
• Mój nastrój i towarzyszące emocje mają znaczący wpływ na stopień zaangażowania w działanie oraz jego efekty. Zły nastrój „przyniesiony” z poprzedniej lekcji lub z domu może zupełnie sparaliżować moje działanie.
• Kiedy coś mnie zaciekawi, próbuję z nauki uczynić dobrą zabawę, np.: śmieszne skojarzenia, ciekawe rysunki, super dźwięki i wówczas potrafię z pozytywną energią długo działać. Wtedy też znacznie lepiej zapamiętuję nowy materiał.
• Bywam impulsywny, mocno upieram się przy swoim zdaniu, choć mogę się mylić.
• Czasem jest mi trudno podać racjonalne wytłumaczenie mojego zachowania, np. dlaczego się śmieje lub płaczę na widok określonego obrazka, zdarzenia. Nie potrafię podać argumentów uzasadniających moje stanowisko szczególnie, gdy obraz, zdarzenie wywołuje u mnie silne emocje.
• Kiedy jestem w dobrym nastroju, spokojny potrafię na problem spojrzeć z bardzo szerokiej, całościowej perspektywy, wzbogaconej o kontekst emocjonalny.
• Szybko się „zapalam” do działania, ale często jest to „słomiany zapał”. Trudno jest mi utrzymać motywację do pracy przez dłuższy czas szczególnie, gdy nie pojawiają się widoczne efekty.
• Najbardziej do działania pobudza mnie nowość, niespodzianka oraz zasada 3xE (energia, entuzjazm, empatia). Najlepiej, gdyby razem ze mną rozpoczął pracę nauczyciel entuzjasta.
• Moralizowanie, logiczne argumentowanie za pomocą słów, dociera do mnie bardzo, bardzo powoli. Kiedy już się to zdarzy, wtedy jest czas, żeby wspólnie przeanalizować i wyjaśniać problem używając racjonalnych argumentów, dostępnych dzięki lewej półkuli oraz wspólnie poszukać rozwiązań. Niestety zdarza się to rzadko.

POWRÓT DO USTALENIA PROFILU